Reageer op: Podium Witteman als format

[Aart van der Wal]

Dag Hanna!

Zoals ieder eenmaal vastgelegd format moet de verrassing uit de invulling ervan komen en dat lukt de ene keer beter dan de andere. Podium Witteman moet niet worden beoordeeld aan de hand van hooggestemde eisen of verwachtingen, maar als lichtvoetig opstapje naar de klassieke muziek. Het enthousiasmeren van klassieke muziek, daar gaat het volgens mij om (zoals dat ook geldt voor Tien van Tijl). Het spontane karakter van dergelijke programma’s wordt veelal gesuggereerd, maar de bedoeling daarvan is uiteraard dat de kijker dat niet merkt. Een soortgelijk beeld zien we bij de nieuwsprogramma’s: ieder onderdeel is volledig voorbereid, maar de suggestie wordt gewekt als zou de ‘verslaggever ter plaatse’ voor de vuist weg op vragen van de studiopresentator reageren. De een noemt dat misschien volksverlakkerij, de ander een verstandige voorbereiding. Wie achter de tv-camera iets aan het toeval wil overlaten, moet heel sterk in zijn schoenen staan.
Het format ligt vast, de uitwerking ervan evenzeer. Vrijwel alle buitenlandse artiesten die in het programma optreden zijn in ons land voor concerten of voorstellingen. De informatie hierover wordt vooraf door de platenlabels, impresariaten e.d. aan de redactie van het tv-programma verstrekt. Uiteraard worden er door hen voorstellen gedaan. De artiest in kwestie zal zelden of nooit nee zeggen, want zelfpromotie is ook in de klassieke muziek een belangrijk ankerpunt.
Vaste onderdelen in een programma geven niet alleen de makers, maar ook het publiek houvast. Floris Kortie, Wittemans Jonge Helden, Mike Boddé, Fuse: ze horen er gewoon bij. Daar is op zich niets mis mee. Waar wel duidelijk iets mis mee is, is de teloorgang van – inderdaad! – de operavoorstellingen op de zondagmiddag. Daar is Podium Witteman overigens niet voor in de plaats gekomen. Het bevestigt alleen maar het beeld van de cultuurverschraling. Ik geloof niet dat het tijd nog zal keren; en zeker niet op korte termijn.
Voor de liefhebber van klassieke muziek die goed op de hoogte is van repertoire en artiesten is Podium Witteman, denk ik, niet zozeer bestemd. Door de fragmentarische opzet van het programma en mede daardoor het duidelijke gebrek aan diepgang is het voor die categorie waarschijnlijk geen boeiend programma. Terwijl de presentatie door de bank genomen daar geen uitzondering op maakt. De interviews hebben doorgaans een weinig markant karakter en er wordt nogal eens qua informatieverstrekking de plank behoorlijk misgeslagen (wat we bij een – zogenaamd specialistisch – radioprogramma als Discotabel overigens ook het geval is).
Kortom, geen hoge eisen aan of verwachtingen van Podium Witteman. Ik kijk regelmatig, tegelijkertijd een vorkje prikkend… Tafelmusik!

Groet,
Aart van der Wal