Het mag in uw ogen potsierlijk zijn, u heeft ter zitting de term ‘censuur’ zelf gebruikt en er niet tevens bij aangegeven dat er wel “meer dan 30 dscriptieve ‘definities’ van woord bestaan.” Het is dus onzin om dat in uw laatste reactie aan de orde te stellen. Maar ook de “beperking van vrije meningsuiting” is nogal merkwaardig in het licht van het feit dat er in dit geval niets of iemand wordt beperkt in de uitoefening van zijn bezigheid.
De enige reden die ik kan verzinnen waarom de NVJ een bodemprocedure wil aangaan is op grond van discriminatie: dat de ene recensent wel ongelimiteerd toegang heeft tot een specifieke activiteit en de andere recensent niet. Dat, op die lijn voortbordurende, de ene recensent wel daarvan voordeel heeft of kan hebben, en de andere niet. Iets anders kan ik met de beste wil van de wereld niet verzinnen (en daarom ook zal de bodemprocedure inhoudelijk afwijken van het kort geding dat door de formulering van de klacht al bij voorbaat kansloos was: een “knappe” advocaat die dit zo heeft bedacht: hij heeft het de rechter op een presenteerblaadje aangeboden).
Het hoofdthema gaat straks dus worden: het door DNO gemaakte onderscheid tussen de een en de ander. Waarna vervolgens de vraag komt of DNO deze ongeschreven regel had mogen toepassen. Waarbij ik dan terugkom op wat ik eerder heb geschreven: ja, dat mag. Maar de NVJ wil dan wel graag een juridische toetsing, in casu bevestiging van.
Blijft er nog iets anders over: incomptabilité d’humeur, een aspect waarop veel zaken tussen werkgever en werknemer op de klippen zijn gelopen. Dat een bepaalde vorm van samenwerking niet meer gaat door gebrek aan vertrouwen e.d. Dat de rechter ‘ziet’ dat voortgang van een relatie daardoor onmogelijk is geworden en de compensatieregeling van stal haalt. Wat mij op de gedachte brengt dat als DNO het in een bepaalde recensent of een bepaald tijdschrift of beide niet meer ziet zitten, zij het recht heeft er een punt achter te zetten. Dat het vertrouwen – waar deze procedure dan nog eens bijkomt – dan dusdanig is geschaad dat voortgang niet meer mogelijk is. Zelfs een overwinning op het andere front betekent dan niets anders dan een phyrrusoverwinning.
Potsierlijk? Zo bezien is dat de aangespannen zaak zelf. De recensent kan er slechts als verliezer uitkomen.