Mozart: Fantasie in c, KV 475 – Sonate in c, KV 457
Chopin: Polonaise-fantaisie, op.61
Janácek: Op een overwoekerd pad (deel 2)
Bach: Engelse suite nr. 6 BWV811
Piotr Anderszewski, piano
Gehoord: 13 januari 2017, Nieuwe Kerk, Den Haag
© Bas van Westerop
Op vrijdag de dertiende januari werd het publiek in de Nieuwe Kerk getrakteerd op een wonderschoon programma gespeeld door een hyper-sensitieve pianist.
Als Piotr Anderszewski speelt gaat het de hele avond maar om één ding: de muziek. Van technisch vertoon, podiumgedrag, afleidende bewegingen of zelfs zoiets als een toegift is hij wars. Hij komt om te dienen als tussenpersoon tussen componist en toehoorder. Zijn middelen: een onwaarschijnlijk groot aantal kleuren, een balans tussen alle verschillende stemmen waar elke pianist van droomt, een enorme dosis lef en een natuurlijke muzikaliteit die zorgt dat alles bedrieglijk “vanzelfsprekend” lijkt.
Meteen al in de Fantasie en de Sonate van Mozart (door Anderszewski zonder cesuur gespeeld) viel de enorme hoeveelheid aan kleuren op. Hij is in staat om bijvoorbeeld het langzame deel van de Sonate geheel te “instrumenteren” en het teder maar toch prachtig klinkend te spelen.
In zowel Fantasie als Sonate nam hij ondertussen qua timing en vooral dynamiek zeer veel risico zodat een toehoorder echt op het puntje van zijn stoel uitkwam. Dat hij het naar zijn zin had bleek ook uit het feit dat hij elke herhaling in de Sonate respecteerde waarbij af en toe een subtiele versiering werd toegevoegd. Genieten!
De inleiding van die merkwaardige, bedwelmende en zo aangrijpende Polonaise-fantaisie van Chopin heb ik nooit zo gedurfd gehoord. De prachtige Steinway bleek steeds weer nog zachter te kunnen klinken en ondertussen hingen er klankwolken in de ruimte die bloeiden van schoonheid. De grote wanhoop en tragiek die zo uit dit stuk spreken kwamen zonder vertoon naar voren. Het was mooi en wrang, precies goed.
Na de pauze volgde een kleine selectie uit die prachtige cyclus “Op een overwoekerd pad” van Janácek. Stuk voor stuk juweeltjes, meesterlijk gekarakteriseerd door Anderszewski die ze speelde alsof ze ter plekke werden verzonnen.
Hoogtepunt bleek uiteindelijk de uitvoering van de Zesde Engelse Suite van Bach. Bach is één van Anderszewski’s specialiteiten en het is makkelijk te horen waarom. Hij kent het stuk zó goed dat hij er mee kan spelen. En dan is het een genot om zoveel jazzy accentjes te horen in de Courante en de Gigue, zo’n intense tragiek in de Sarabande en zo’n aanstekelijke, bubbelende hupserigheid in de Gavotte. Het publiek was dol enthousiast en terecht: Bach had zelden zo’n advocaat!
Anderszewski reist nu via Amsterdam, Genua, Lyon, Milaan, Bologna en Hannover richting New York waar hij dit programma in februari speelt in Carnegie Hall.
Mis deze meesterpianist niet als hij in de buurt komt. Een onvergetelijke belevenis!!