DVD-recensie © Paul Korenhof, februari 2024
|
Bij mijn eerste bezoek aan Glyndebourne, in de zomer van 1982, viel ik met mijn neus in de boter. Ik ging erheen op uitnodiging van Bernard Haitink, die daar in alle rust geïnterviewd wilde worden, en de avond daarvoor zag ik Orfeo ed Euridice met het voorlaatste optreden van Janet Baker in de reeks waarmee zij afscheid nam van het operatoneel. En hoewel ik niet helemaal enthousiast was over de productie van Peter Hall, werd het een letterlijk onvergetelijke avond waarover ik toen onder meer schreef:
Ideaal was de voorstelling dus niet. Met vooral in het tweede bedrijf en de finale veel te drukke toneelbeelden deed het geheel eerder denken aan Engels studententoneel uit die tijd dan aan het niveau dat ik van Glyndebourne verwachtte. Daarbij had ik grote moeite met de door Hall en Leppard gekozen versie met veel en druk bewegingstheater (ballet kan ik het niet noemen) in het tweede bedrijf en een uitgebreide finale vol oubollige dansjes. Het enige voordeel van deze (Italiaans gezongen) mengversie was dat we Baker konden horen in een bijzonder virtuoze vertolking van de slotscène uit de Franse versie van het eerste bedrijf, helder, verstaanbaar en met perfect gerealiseerde roulades. De onlangs verschenen dvd beantwoordt helemaal aan mijn herinneringen, zowel waar het de aspecten betreft waarover ik minder enthousiast was, als waar het de vertolking van Janet Baker betreft. Alleen al haar belangrijke soloscènes, die aan het slot van het eerste bedrijf, 'Deh, placatevi' en 'Che puro ciel' in het tweede bedrijf, en de nog altijd aangrijpende intensiteit van haar 'Che farò' maken dit tot een bijzonder waardevolle uitgave. Wel valt de bleke Euridice van Elisabeth Speiser daarbij in het niet, terwijl Elisabeth Gale als Amor niet echt jongensachtig en sprankelend overkomt. Iets meer sprankeling in het spel van het door Leppard geleide London Philharmonic Orchestra had trouwens ook geen kwaad gekund, maar wellicht speelt hierbij mee dat het een opname is van ruim veertig jaar geleden. Gekoppeld aan een wat korrelig beeld (klein formaat) en enigszins vervagende kleuren is hier een audiokanaal van 384kbps, maar ondanks beperkingen op het punt van diepte en dynamiek klinkt dat zonder meer uitstekend. Maar afgezien daarvan: de vertolking van Baker doet mij verder alles vergeten! index |
|