CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2012
 |
Widor: Pianoconcert nr. 1 in f, op. 39 –
nr. 2 in c, op. 77 – Fantaisie in As, op. 62
Markus Becker (piano), BBC National Orchestra of Wales o.l.v. Thierry Fischer
Hyperion CDA67817 • 72' •
Charles-Marie Widor dankt zijn faam aan de toccata die zijn Vijfde orgelsymfonie afsluit, en in de loop van haar bestaan het onvermijdelijke sluitstuk is geworden van tienduizenden orgelrecitals. Met uitvoeringen van de rest van zijn oeuvre is het minder florissant gesteld. In de cd-catalogus zijn de tien orgelsymfonieën uiteraard ruim vertegenwoordigd, niet in de laatste plaats door onze voortreffelijke landgenoot Ben van Oosten. Na de drie symfonieën voor orgel en orkest wordt het stiller. Het label Naxos besteedde enige aandacht aan zijn kamermuziek, en dat was het dan wel zo’n beetje. Op de concertpodia is Widor zachtkens ingeslapen.
Widor leefde van 1844 tot 1937, en vierenzestig jaar daarvan werkte hij als organist van de St.Sulpice te Parijs, waar hij het beroemdste orgel bespeelde van de bouwer Cavaillé-Coll, een vriend van de familie. Zijn reputatie mag dan door zijn orgelwerken in stand zijn gebleven, hij schreef niettemin voor alle mogelijke bezettingen: opera’s, symfonieën, concerten, kamermuziek, koorwerken en liederen. Op deze cd, de vijfenvijftigste in de serie ‘The Romantic Piano Concerto’ van het label Hyperion, zijn de werken voor piano en orkest opgenomen: twee Pianoconcerten en een ‘Fantaisie’.
Het genre ‘fantaisie’ is een typisch Franse aangelegenheid, dat wel eens door Widor kon zijn ingezet. Verschillende collega’s volgden zijn voorbeeld, waaronder Debussy, Saint-Saëns, Godard, Fauré en Dupré. Deze ‘Fantaisie’ heeft een volwassen lengte van 22 minuten – het Tweede pianoconcert klokt in op 19. Ze bestaat uit één deel en is episodisch van karakter, met een bespiegelende start en een uitbundige afsluiting.
De beide pianoconcerten zijn driedelig en laten zich vergelijken met die van Camille Saint-Saëns, Widors negen jaar jongere tijdgenoot, en ook organist, maar dan van de Madeleine – eveneens op een instrument van Cavaillé-Coll. Het Eerste pianoconcert ontstond in 1876, een jaar na het Vierde pianoconcert van Saint-Saëns. Widors concerten missen de pregnante ideeën die de concerten van Saint-Saëns kenmerken, maar zijn desondanks voor de verzamelaar van dit volbloed romantische repertoire niet te versmaden.
Dat is in de alleerste plaats te danken aan pianist Markus Becker, die al eerder schitterde in deze serie (aflevering 47, concerten van Jadassohn en Draeseke (klik hier) en voor het label CPO een voortreffelijke schijf opnam met werken voor piano en orkest van Franz Schmidt (klik hier). Thierry Fischer, nog net chef-dirigent van het BBC orkest in Wales zorgt voor een perfecte begeleiding, en de opname is zoals steeds in deze reeks onberispelijk.