![]() CD-recensie
© Siebe Riedstra, september 2019
|
Nog maar een half jaartje geleden organiseerde violiste Merel Vercammen (1988) haar eigen debuut op het label Gutman. Ze koos daarvoor overbekend (César Franck) en totaal onbekend (Poldowski) repertoire. Uitstekend gespeeld en voor elke vioolliefhebber vanwege de repertoirekeuze een absolute aanrader. De doelgroep van die cd was zo helder als glas: de liefhebber van traditioneel klassiek repertoire. Wie zou denken dat Merel Vercammen voor haar tweede cd op de vertrouwde weg voortgaat met nog zo'n mooie onbekende vioolsonate heeft het mis. Ze kiest radicaal voor een nieuw traject en vindt op haar pad wellicht ook een nieuwe doelgroep. THE ZOO heet de nieuwe cd, in goed Nederlands BEESTENBOEL. Dierentuin is veel te netjes. Vercammen heeft zich omringd met een achttal gelijkgestemde musici en samen zijn ze aan het improviseren geslagen. Niet als groep, maar één op één. De improvisaties hebben namen uit de dierentuin meegekregen, soms met een voornaam: tristan albatros, melancholic rabbit, funky iguana. Uiteraard brengt iedere improviserende partner zijn eigen geluid in, en ontstaat er een mix van stijlen, een leuke beestenboel. Er zijn twee cd's, de ene heet THE ZOO, de andere (een soort bonus, gezien de lengte) ENDANGERED SPECIES. Beluistert u uit die laatste categorie vooral eens de Striped Hyana van stemkunstenares Bernadeta Astari. Hilarisch! Merel Vercammen legt goed uit waarom ze tot dit concept is gekomen. Ze ziet om zich heen steeds meer improviserende musici met een klassieke opleiding. En ze heeft gelijk, de afgelopen jaren zag ik een toename van instrumentalisten die voor hun toegift een improvisatie kozen: knallende jazz van Denis Matsuev, nostalgische exotiek van Fazil Say, Finse volksmuziek van Pekka Kuusisto, klezmer van Martin Fröst, de lijst is lang. Vercammen koos niet alleen doorgewinterde improvisatoren als organist Jaap Zwart en jazzpianist Rembrandt Frerichs, maar ook avontuurlijke musici uit de klassieke hoek. Juist door de diversiteit ontstaat er zo een mooi geschakeerd Carnaval der dieren met een boeiende mix van New Age, avant-garde, jazz en klassiek. Ook de humor wordt niet vergeten, getuige de laatste improvisatie, met Jaap Zwart op het Sauer-orgel van het Orgelpark in een aandoenlijke Mountain Gorilla - King Kong op de viool. De uitgave is prachtig voor de salontafel, en je kunt er bijna niet negatief op reageren, maar toch vraag ik me af hoe handig het is om een cd de verpakken in het formaat van de dvd (kent u die nog?). Voor het overige niets dan lof voor een perfect opgenomen album in een puike vormgeving en met een goed verhaal. ___________________ index |
|