CD-recensie
© Siebe Riedstra, april 2017
La Tricotea - Cancionero de los Vientos (A Songbook for Winds) Cancionero de Palacio, de Vilancicos y Villanescas - Cancionero Medieval - Cancionero de Polifonia - Cancionero de Danzas La Tricotea: Alayne Leslie (barokhobo's), Daniel Millán & Eva Maldonado (sopraan- en altsax), Ximo Osca (barokfagot), Noelia Arco (percussie) Attacca CD 2011.128 • 52' • Opname: april 2010, Conservatorium Granada |  |
Een knotsgekke combinatie van instrumenten las ik ergens over dit ensemble. En inderdaad, je moet er maar opkomen om twee barokke blaasinstrumenten te combineren met twee saxofoons. Maar het werkt. Zoals Alayne Leslie, die behalve de hobo ook de oboe d'amore en de oboe da caccia bespeelt, het bondig verwoordt: 'het is opmerkelijk te horen hoe twee moderne metalen saxofoons en een buxushouten hobo die 250 jaar eerder is gemaakt klinken alsof ze tot dezelfde familie behoren.' Wat voor de hobo geldt, geldt uiteraard ook voor de barokfagot. Dat de al even ongebruikelijke menging van de saxofoons met hobo, klarinet, basklarinet en fagot wonderschoon kan klinken werd al bewezen door het rietensemble Calefax. Kant-en-klare muziek voor zulke ensembles bestaat niet, en dus slaat men driftig aan het bewerken.
Alayne Leslie vormt de spil van het ensemble, dat ontstond toen zij een masterclass barokinterpretatie gaf aan het Conservatorium van Granada. De twee saxofonisten hadden zich aangemeld en Leslie was verrast door de overeenkomst in klank, die vanzelf uitnodigde tot samenspel. De fagottist en de slagwerker meldden zich vanzelf en zo was een ensemble geboren. Over het repertoire was men het snel eens: muziek uit de middeleeuwen kwam als eerste in de hoofden op. Niet bepaald een voor de hand liggende keuze, want geen van deze instrumenten bestond toen al. Niettemin bleek in de praktijk dat de vierstemmigheid van middeleeuwse koorwerken en dansen zich uitstekend laat vertalen naar de vier blaasinstrumenten, al is het puzzelen met de stemming - saxofoons spelen op een moderne standaard van 440 Hz, de barokke instrumenten op 415 Hz. Uit de begeleidende tekst kan men opmaken dat Alayne Leslie voor de 'arrangementen' zorgt.
De keuze voor Middeleeuwse klanken brengt ook met zich mee dat er coherentie gebracht moet worden in een veelheid van overwegend korte werkjes. Daarom is ervoor gekozen om vier 'liedboeken' te verzinnen, zoals hierboven aangegeven. In het derde liedboek, Cancionero de Polifonia, wordt het wonderschone Missus est Gabriel van Cristóbal de Morales gevolgd door La Tricotea, een drinklied vol scabreuze teksten en de naamgever van het ensemble. Een fascinerende kennismaking, prachtig opgenomen en voorzien van een heldere toelichting door Marcel Bijlo (Nederlands, Engels, Spaans).
Voor de rondvraag: waarom komt dit in Granada ontstane initiatief uit op het Nederlandse label Attacca? Antwoord: Alayne Leslie is een gewaardeerd lid van het Orkest van de Achttiende Eeuw. Sieuwert Verster levert de stuwende energie voor zowel orkest als label.