![]() CD-recensie
© Siebe Riedstra, juni 2018
|
Tippet Rise is een kolossale cattle and sheep ranch in de Amerikaanse staat Mont ana . Op de ranch bevinden zich een aantal buitenmodel 'beeldhouwwerken'. Daaronder een wonderlijk bouwsel van beeldend kunstenaar Patrick Dougherty met de naam Daydreams: een nagebouwd vervallen schooltje dat is overwoekerd door kunstmatig aangebrachte wilgentenen. Het staat prominent op de foto die het hoesje van deze cd siert, en suggereert zo dat hier wellicht concerten plaatsvinden, maar dat is schijn. Elders op de ranch bevindt zich een heuse concertzaal met een capaciteit van 150 zitplaatsen: The Olivier Music Barn. Daarnaast zijn er ook nog beeldhouwwerken/openluchtconstructies die kunnen dienen als concertlocaties. In de zomer van 2016 werd hier een festival gestart waarbij op al die locaties opgetreden wordt door gerenommeerde musici. Het resultaat wordt vastgelegd op cd's die het label Pentatone uitbrengt. Dit is aflevering nummer twee: Opus 2017. Al met al een onderneming waarmee de nodige fondsen gemoeid zijn, in een land dat het begrip subsidie van overheidswege niet of nauwelijks kent. Het Amerikaanse Ministerie van Defensie besteedt tien maal zoveel dollars (0,5 miljard) aan Army Bands als de hele begroting van de National Endowment for the Arts. Gelukkig zijn er ook mensen die een persoonlijk fortuin investeren in een artistieke ambitie. Cathy en Frank Halstead realiseren hier een droom dankzij de miljarden die vader Sidney Frank vergaarde in de drankenhandel. De beschikbare fondsen werden niet alleen besteed aan het uitbrengen van een cd, er werd ook gefilmd. De resultaten zijn van uitstekende kwaliteit en te bekijken op Vimeo, zie de links hierboven. Wat u daar ziet is bovendien identiek aan de live-opnamen die op deze cd zijn te horen. Met één uitzondering: het werk van Aaron Jay Kernis werd een paar maanden later vastgelegd. First Club Date voor cello en piano is een opdrachtwerk van het festival, beleefde er zijn première, en nu tevens de cd-première. Het is een vijfdelig werk met een lengte van 26 minuten waarin in gelijke del en geput wordt uit de rijke traditie van de barok als uit die van de jazz, zonder een knieval te doen voor de populaire aspecten van die beide genres. De luisteraar wordt op een prikkelende manier bij de les gehouden. George Enescu hield zijn toehoorders eveneens bij de les in de Impressions d'enfance voor viool en piano, een 20 minuten duren de cyclus die uit tien delen bestaat die zonder onderbreking in elkaar overgaan. Aardig detail: de deeltjes Krekel en Wind in de schoorsteen duren precies 22 seconden per stuk. Caroline Goulding gaat hier op blote voeten de reputatie van collega Patricia Kopatchinskaya te lijf, met daverend succes. Het laatste werk op de cd is geen première, maar zal voor menigeen een eerste kennismaking zijn met componist John Luther Adams (1953, en niet te verwarren met de iets oudere John Adams). John Luther koos als woonplaats Alaska en componeert vanuit een grote betrokkenheid met de zorg voor het behoud van de natuur. Zijn Red Arc / Blue Veil voor piano, slagwerk (alleen vibrafoon en crotales) en elektronica is in de samenhang van dit festival een logische afsluiting. De korte werken tussen de drie grotere werken hebben de functie van toegiften, en zijn gezien het meegesneden applaus ook als zodanig bedoeld. De opnamekwaliteit is schitterend en de vormgeving van het boekje sluit zich daarbij aan. index |
|