CD-recensie
© Siebe Riedstra, september 2015
Tintomara - Wim van Hasselt en Jörgen van RijenPurcell: Sound the Trumpet - My dearest, my fairest - Hark, how the songsters of the grove Rabe: Tintomara voor trompet en trombone Damase: Trio voor trompet, trombone en piano Padding: One trumpet Ravel: Passacaille uit het Pianotrio Maier: Slipstream voor trombone en loop station Michel: Eastwind, voor trompet, trombone en koperensemble Wim van Hasselt (trompet), Jörgen van Rijen (trombone), Alla Libo (piano), Koperensemble o.l.v. Pierre Volders Channel Classics CCS SA 36315 . (sacd) |
Het label Channel Classics besteedt zorg aan Nederlands talent. Stertrombonist Jörgen van Rijen is een van die talenten, die hier alweer zijn vierde cd mag presenteren, dit keer in samenwerking met zijn (toen nog) trompetspelende collega Wim van Hasselt. Spelen in het Koninklijk Concertgebouworkest, wel te verstaan. Wim van Hasselt was er tussen 2009 en 2014 solotrompettist. Vroeger was dat een baan voor het leven, van Hasselt verruilde hem voor een docentenpost in Freiburg. Maar we zien in zijn agenda dat hij regelmatig optreedt in het Luzern Festival Orchestra, ook niet mis. Jörgen van Rijen is nog steeds solotrombonist van het KCO, en eveneens regelmatig te ontdekken in beeldopnamen uit Luzern.
De naam van hun gezamenlijke project, Tintomara, ontlenen ze aan een duet van de Zweedse componist Folke Rabe (1935). Tintomara is een romanfiguur die 'zowel het mannelijke als het vrouwelijke karakter van de trompet en de trombone weerspigelt'.
Je zou het niet denken, maar originele klassieke stukken voor trompet en trombone zijn dun gezaaid. Eén zo'n stuk is een fors (ruim 20 minuten) Trio van Jean-Michel Damase (1928-2013), met begeleiding van piano. Het dateert uit 1983, maar zou ook in 1938 geschreven kunnen zijn; de componist wil naar eigen zeggen de tonale lijn van Ravel en Debussy voortzetten. Dat hij daarbij goed geluisterd heeft naar zijn tijdgenoot Francis Poulenc is evident - en niet verkeerd. Van Rijen en Van Hasselt hebben zich duidelijk door deze ervaring laten inspirereren tot een huzarenstukje: een bewerking van de Passacaille uit het Pianotrio van Ravel. De beide heren draaien hun hand er niet voor om en het klinkt geweldig.
De cd wordt stemmingsvol geopend met een drietal religieuze vocale werkjes van Henri Purcell, samengesmeed tot een mooie triosonate met begeleiding van blokfluiten, en continuo - orgel, teorbe, cello. Er zijn twee stukken opgenomen waarin de beide blazers solistisch figureren. One Trumpet van Martijn Padding, geschreven voor Van Hasselts voorganger Peter Masseurs (die het wel zijn leven lang volhield op de stoel van de eerste trompet, en hoe!). Florian Magnus Maier schreef Slipstream voor trombone en 'loop station' - een soort muzikale echoput. Een fascinerend stuk om op je eentje te spelen, en ondanks de forse lengte van bijna een kwartier een plezier om te beluisteren.
De uitsmijter is een werk voor de beide solisten en een koperensemble dat bestaat uit vier tronpetten en vier trombones van componist is Jean-Francois Michel (1957). Op bovenvermelde website is het in zijn geheel te bekijken. Typisch zo'n stuk dat je bewust maakt van het feit dat er ondanks alle gezever over waar het met de klassieke muziek naar toe moet, ook nog gewoon boeiende stukken worden geschreven waar een mens gewoon van mag genieten. Het wordt vakkundig gedirigeerd door trombonistenmaker Pierre Volders.
Twee vakmannen, prachtig repertoire, schitterende opname. Een genot om naar te luisteren!