CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, november 2018

 

The dreams and fables I fashion - Elicia Silverstein

Biber: Mysteriesonate X 'Die Kreuzigung' - Passagalia voor viool solo

Sciarrino: Capriccio nr. 2

Pandolfi Mealli: Sonate op. 3 nr. 2 'La Cesta'

Berio: Sequenza VIII

Bach: Partita nr. 2 in d BWV 1004: Ciaccona

Elicia Silverstein (viool), Mauro Valli (cello, Biber, Pandolfi), Michele Pasotti (theorbe, Biber)
Rubicon RCD1031 • 56' •

Opname: februari, maart & mei 2018, Schuilkerk De Hoop, Diemen

   

Dit is het cd-debuut van Elicia Silverstein (New York, 1990), en het liegt er niet om. Op papier ziet het er al indrukwekkend uit door het diverse repertoire, maar het moet het nog wel waar gemaakt worden. Dat is zonder enige twijfel het laatste waarover we ons zorgen hoeven te maken. Silverstein studeerde na haar opleiding in Amerika door aan het Amsterdams Conservatorium bij Anner Bijlsma, Vera Beths en Lucy van Dael. Daar heeft ze zonder twijfel geleerd hoe Biber en Bach gespeeld worden, en Berio en Sciarrino. Maar alles op één viool? En in één stemming? Want dat is wat hier gebeurt, en hoe!

Dit debuut moet niet worden beluisterd op zijn afzonderlijke merites, waar op zich al niets op aan is te merken. Veel indrukwekkender is het vermogen van deze violiste om de draai te maken die er al lange tijd zat aan te komen: wanneer zijn onze hedendaagse vioolwonderen in staat om de kloof van eeuwen tussen oud en nieuw te overbruggen. Elicia Silverstein is zo'n vioolwonder en deze cd bewijst meer dan alleen maar haar talent. Ze laat horen dat Biber, Berio en Bach zonder problemen het podium kunnen delen. Dat is knap, en bij mijn weten nog nauwelijks vertoond. Bovendien weet ze in de toelichting heel aanstekelijk te vertellen hoe ze over een periode van vijf jaar tot precies dit recital is gekomen, waarin stukken uit verschillende eeuwen intrigerend op elkaar aansluiten en als het ware elkaar becommentariëren. Zo besloot ze om de Sonate van Pandolfi Mealli uit te voeren met slechts de eenzame cello als begeleiding - een unieke luisterervaring die deze op zich al merkwaardige muziek nog een extra duwtje geeft in een wonderlijk tijdloos universum. Ze heeft gekozen voor één viool, haar J.B. Vuillaume uit 1865, gemodelleerd naar een Guarnieri del Gesù, bespannen met darmsnaren en zonder kinsteun bespeeld met drie verschillende strijkstokken. Met de stemming heeft ze lang geëxperimenteerd - 415 voor de barokwerken en 440 voor de moderen of een compromis? Het is uiteindelijk 440 voor alles geworden. Een wijs besluit dat de overgangen in gelijke toonsoorten toverachtig inkleurt. Hoe Pandolfi Mealli aansluit op Luciano Berio op die ene eenzame a-snaar is pure magie. Natuurlijk wilt u weten hoe de Ciacona van Bach zich in dit geheel staande houdt, en het antwoord is eenduidig: jammer dat ze niet de hele Partita heeft opgenomen. Helaas paste dat niet in het concept. Zo zorgt een dame met principes voor een indrukwekkend debuut.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links