CD-recensie
© Siebe Riedstra, april 2025
Séverac: En Languedoc – Cerdana – Baigneuses au soleil Serena Valluzzi (piano) |
De begeleidende informatie bij deze cd maakt er geen melding van, maar het heeft er alle schijn van dat dit de discografische kennismaking is met de Italiaanse pianiste Serena Valluzzi. Ze besloot zich sterk te maken voor de Fransman Déodat de Séverac, een avontuurlijke, moedige en prikkelende keuze voor een toondichter die al meer dan een eeuw wacht op erkenning.
(Joseph Marie) Déodat de Séverac (1873-1921) stamt uit een adellijke familie uit de Languedoc in Zuid-Frankrijk, als zoon van een beeldend kunstenaar. Hij studeerde aan het conservatorium van Toulouse en zette zijn studie in 1896 voort aan de Parijse Schola Cantorum waar hij in 1907 afstudeerde bij Albéric Magnard (contrapunt) en Vincent d´Indy (compositie). Hij boekte zijn eerste successen dankzij de bekende pianisten Ricardo Vines en Blanche Selva, en werd beschouwd als een van de meest getalenteerde componisten van zijn generatie. Zijn vroegtijdige dood werd destijds als een groot verlies voor het Franse muziekleven ervaren. Séverac was niet alleen bevriend met bovengenoemde pianovirtuozen, maar ook met Ravel, Debussy en Albeniz. Bij laatstgenoemde studeerde hij piano, en zijn reputatie is nog net in leven gehouden door de voltooiing van Navarra, door Albeniz ooit bedoeld als slotstuk van de cyclus Iberia.
Severac keerde na zijn studie terug naar de Languedoc, waar hij zich de rest van zijn leven bleef wonen en zich sterk maakte voor de volksmuziek van die streek. Hij was een begenadigd improvisator, met als gevolg dat veel van zijn werk voor de piano in schetsvorm is blijven hangen. De belangrijkste voltooide werken zijn drie cycli: Le Chant de la Terre (1900), En Languedoc (1904) en Cerdana (1910). De laatste beide zijn op deze cd door Serena Valluzzi ingespeeld, met als aanvullend werk Baigneuses au Soleil (Baadsters in de Zon), oorspronkelijk bedoeld als onderdeel van Cerdana, maar door het gewaagde karakter van het onderwerp te riskant bevonden.
De Languedoc ligt tegen Spanje aan, en de Spaans/Catalaanse volksmuziek heeft hoorbaar haar sporen in het idioom van Séverac nagelaten. Wanneer we naar de jaartallen kijken was hij niet de enige: er zijn de nodige overeenkomsten met Ravel (Alborada del Gracioso, 1905) en Debussy (La Soirée dans Grenade, 1903). Waarbij direct mag worden opgemerkt dat Séverac in melodisch zowel als harmonisch opzicht zijn eigen koers vaart.
Serena Valluzzi studeerde in haar geboorteland bij onder meer Enrico Pace. Ze won diverse prijzen in Italie en doceert momenteel aan het Umberto Giordano Conservatorium in Foggia. Gezien de repertoirekeuze is ze bepaald niet bang uitgevallen, dit is muziek die hier en daar enige hulp kan gebruiken. Valluzzi gelooft in deze werken, heeft een briljante techniek en een levendige muzikale verbeelding. De opname sluit daar perfect op aan.