CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, januari 2022

Alfred Schnittke – Film Music Vol. 5

Schnittke: The Stars of the Day – The Favorite – Father Sergius

Rundfunkchor & Rundfunksinfonieorchester Berlin o.l.v. Frank Strobel
Capriccio C5350 • 54' •
Opname: maart 2018 & juni 2019, Haus des Rundfunks, Berlijn

   

<iframe src="https://open.spotify.com/embed/album/4JLRqrqSaLksiPerVnHLPM?utm_source=generator" width="100%" height="380" frameBorder="0" allowfullscreen="" allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; fullscreen; picture-in-picture"></iframe>

Vijfentwintig jaar geleden maakten Frank Strobel en het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin (RSB) hun eerste gezamenlijke filmmuziek opname: in april 1996 stond in de Jesus-Christus Kirche te Berlijn-Dahlem de partituur van ‘De Meester en Margarita' op de lessenaars. Schnittke leefde toen nog, en had de jonge dirigent, arrangeur en filmmuziek-expert carte blanche gegeven om zijn filmpartituren tot concertsuites te comprimeren. Sindsdien heeft Strobel ongeveer een derde van de filmmuzieken van Schnittke bewerkt en vervolgens met het RSB opgenomen. Die eerste cd kwam in 2001 uit op het label CPO, de volgende vier delen verschenen tussen 2004 en 2006 op het label Capriccio en zijn in 2015 als 4-cd box-set heruitgegeven. Nu verschijnt na een pauze van vijftien jaar deel 5, eveneens op Capriccio. Frank Strobel (München, 1966) groeide op als kind van bioscoophouders. Filmmuziek werd hem dus met de paplepel ingegeven, en toen hij op zijn zestiende kennismaakte met de muziek voor Metropolis van Fritz Lang markeerde dat de start van een succesvolle loopbaan als dirigent van filmmuziek.

Alfred Schnittke (1934-1998) werd tijdens zijn leven al beschouwd als de grootste Russische componist na Dmitri Sjostakovitsj – ook in Rusland, ondanks zijn Wolgaduitse/Joodse afkomst. Schnittke was een harde werker, kon waanzinnig snel schrijven, en heeft een kolossaal oeuvre nagelaten. Eigenschappen die hij deelde met Sjostakovitsj en die beide componisten goed van pas kwamen bij het schrijven van filmmuziek. Wanneer het heersende bewind van mening was dat hun symfonische werken niet aansloten bij de actuele politieke eisen waren ze regelmatig gedwongen om uit te wijken naar het schrijven van filmmuziek. Veel van de filmmuziek van Sjostakovitsj is door zijn amanuensis Lev Atoumian gearrangeerd in diverse suites. Beluistering leert dat er tussen zijn werk voor de concertzaal en de filmmuzieken nauwelijks verband bestaat. Het tegendeel is waar bij Schnittke: hij gebruikt zijn filmpartituren heel bewust om allerlei instrumentale en compositorische effecten uit te proberen. Zijn handelsmerk als componist, het polystilisme, leent zich uiteraard perfect voor het medium film. Een markant voorbeeld van hergebruik is de Tango uit de film ‘Agony' die we onder andere terugvinden in de ‘Faust Cantate' en de opera ‘Life with an Idiot'.

Schnittke leverde de muziek bij zo'n zestig films, en de monnikenarbeid van Frank Strobel is dus pas voor een derde voltooid. Uit iedere maat van zijn arrangementen spreekt zijn ongebreidelde bewondering voor de meester en op YouTube is in een teaser te zien hoe hij zijn enthousiasme op de musici weet over te brengen. Toelichting en opnamekwaliteit zijn tip top in orde. En nu maar hopen dat we niet nog eens vijftien jaar op de volgende aflevering moeten wachten……


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links