CD-recensie
© Siebe Riedstra, augustus 2022 |
De Zwitserse harpiste Magdalena Hoffmann werd in 2018 aangesteld als soloharpiste van het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks. Dit is haar debuut-cd, op het label DG, met als zelfgekozen titel Nightscapes (nachtlandschappen). Een genre waarin nocturnes, Nachtmusiken en dansen (dat doe je volgens Hoffmann 's nachts) voor het oprapen liggen. Hoffmann koos voor een evenwichtige verdeling tussen zelfgemaakte transcripties en originele werken. De cd opent met een transcriptie van Respighi's meest bekend pianowerk, de Notturno uit de zes stukken voor piano. Een fraai voorbeeld van een bewerking die effectiever blijkt dan het origineel. Voor de overige bewerkingen koos Hoffmann als speerpunt Nocturnes van Chopin en John Field. Een van de mooiste solowerken voor de harp schreef Benjamin Britten in 1996 voor Osian Ellis (geen dame), een vijfdelige Suite waarvan het derde deel een sfeervolle Nocturne is. De overige originele werken stammen van Henriette Renié (Danse des Lutins), Marcel Tournier (La Danse du Moujik),en Jean-Michel Damase (Fantaisie over Hoffmanns Vertellingen - die mocht uiteraard niet ontbreken). Magdalena Hoffmann gaat met deze cd de concurrentie aan met de Belgische harpiste Anneleen Lenaerts, soloharpiste van de Wiener Philharmoniker, op het label Warner - een gezonde uitdaging. Ze levert hier een schitterend visitekaartje af met spel dat tot in de vingertoppen verzorgd is, muzikaal tot in de tenen en gevangen in een beeldschone opname. index |
|