CD-recensie
© Siebe Riedstra, maart 2019
Amarae Morti - El Léon de Oro - Peter Phillips Phinot: Incipit oratio Jeremiae Prophetae Lassus: Media Vita - Lamentatio tertia - Regina caeli Gombert: Media Vita Cardoso: Lamentatio Feria quinta, Lectio II Victoria: Regina caeli - Magnificat primi toni (a 8) Morales: Regina caeli Palestrina: Laudate pueri El Léon de Oro o.l.v. Peter Phillips |
 |
Peter Phillips (1953) richtte als twintigjarige student in Oxford de Tallis Scholars op. Een toegewijde groep vocalisten, meer een consort dan een koor. De Scholars bestaan over een paar jaar een halve eeuw, en hebben wereldfaam verworven door hun concerten en opnamen, uitgebracht op het label Gimell. Peter Phillips is uitgegroeid tot de éminence grise van het geestelijke vocale repertoire van de renaissance. Hij is bovendien actief als educator en organisator van onder andere de London International a capella Choral Competition. In 2014 werd de competitie gewonnen door het Spaanse koor El Léon de Oro (De Gouden Leeuw), opgericht in 1997 door Marco Antonio García de Paz. Uit dankbaarheid benoemde het koor Phillips tot eredirigent, een benoeming die resulteerde in deze cd-opname voor het label Hyperion.
Phillips heeft in zijn lange carrière veel koren gedirigeerd, maar heeft zich in zijn opnamen vrijwel uitsluitend beperkt tot de Tallis Scholars en het label Gimell. De klank van de Tallis Scholars is bekend: helder, strak, perfect geïntoneerd, en in dynamisch opzicht sober. Het is duidelijk dat Phillips deze kenmerken op het Spaanse koor heeft losgelaten. Uiteraard zijn de verschillen kolossaal: het Spaanse koor telt ruim dertig vocalisten, met de Tallis Scholars beperkt Phillips zich tot twee per stem. Ik moet eerlijk bekennen dat het resultaat mij niet heeft overtuigd, en dat kan ook bijna niet anders. Het Spaanse koor bestaat niet uit een handvol getrainde professionele zangers, maar is samengesteld uit enthousiaste en toegewijde vocalisten. Een vergelijking met - om maar een voorbeeld te noemen - Cappella Amsterdam ligt voor de hand en pakt nadelig uit voor de Asturianen. Intonatie is net niet je dat, waardoor de klank diffuus wordt, en het gebrek aan dynamische variatie (nooit een pianissimo, maar altijd cirkelend rond mezzoforte) werkt vermoeiend.
Het repertoire is schitterend, de mooiste treurmuziek uit de Spaanse renaissance, afgewisseld met heugelijker geluiden. Ik had me bijzonder verheugd op het achtstemmige Magnificat van Victoria, dat ik alleen ken in een uitvoering door Jordi Savall. Het viel tegen. In de Britse muziekpers (Gramophone, BBC Music, Musicweb) wordt deze uitgave overladen met complimenten, ongetwijfeld ingegeven uit respect voor Peter Phillips. Ik deel dat respect, maar verbaas me er tegelijkertijd over dat hij het stempel van goedkeuring heeft geleend aan een project dat, hoe goed bedoeld ook, een brug te ver was voor de Gouden Leeuwen uit Asturië.