CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2017

 

Monteverdi: Selva morale e spirituale (selectie)

Balthasar Neumann Choir & Ensemble o.l.v. Pablo Heras-Casado
Harmonia Mundi HMM 902355 • 71' •
Opname: mei 2017, Auditorio Murcia (Spanje)

   

Pablo Heras-Casado (1977) is een dirigent die in het landschap van jonge maestri afsteekt door een bijzondere eigenschap. Om met Kees van Kooten te spreken: hij heeft muziekguls. Zijn muzikale belangstelling kent geen grenzen. Nadat in de laatste decennia van de twintigste eeuw de klassieke muziekpraktijk in de drie kampen uiteen viel - oude, romantische en nieuwe muziek - werd de dirigentenwereld op analoge wijze verdeeld. Met desastreuze gevolgen, zowel voor de vakgroep zelf als voor orkesten en concertbezoekers. Zoiets kan niet voortduren, en het herstel wordt gelukkig veroorzaakt door de betrokken partijen zelf, en dus staat Ton Koopman gewoon voor de Berlin er Philharmoniker en dirigeert Simon Rattle The Orchestra of the Age of Enlightenment.

Onder de nieuwe maestri die nu in de belangstelling staan is Pablo een witte raaf. Van Duda tot Yannick en van Vladimir Jurowski tot Vasily Petrenko is er niemand die de bandbreedte van zijn repertoire kan evenaren. Middeleeuwse muziek tot en met die van morgen, hij houdt er zich gepassioneerd mee bezig. Een groeiende discografie is het resultaat, van Praetorius tot Sjostakovitsj. Bovendien houdt hij zich beschikbaar om St ockhausens Gruppen voor drie orkesten in zijn eentje te dirigeren.

Claudio Monteverdi is in de muziekgeschiedenis een laatbloeier. Toen het Concertgebouw werd ingewijd vonden 39 componisten hun weg naar de galerij van cartouches, waaronder Wanninck en Dopper, maar Monteverdi is nergens te bekennen. Ruim een eeuw later is het tij gekeerd, zowel op de concertpodia als in discografisch opzicht. Het afgelopen jaar was een Monteverdi jaar, met een rijke oogst aan concerten, nieuwe registraties, heruitgaven en compilaties.

Monteverdi is in de muziekpraktijk van nu een jonge componist, die zijn reputatie dankt aan de herontdekking van zijn opera's en de Maria-vespers. In zijn laatste levensjaren hield hij zich bezig met een tastbare nalatenschap, een verzameling werken die hij publiceerde onder de titel Selva Morale e Spirituale. Een soort werkoverzicht dat hij als zijn testament beschouwde - de parallel aan Bach en zijn Hohe Messe dringt zich op, vooral door de overeenkomsten tussen het Crucifixus uit beider miszetting. Heras-Casado heeft uit deze bonte collectie een selectie gemaakt die een boog spant van het Dixit Dominus tot het Magnificat.

Hij heeft daartoe het Balthasar Neumann Koor en Ensemble tot zijn beschikking, een erfenis van oprichter Thomas Hengelbrock. Met vier vocalisten per stem, een handvol strijkers en twee cornetten en vijf trombones is het een bescheiden bezetting. In de praktijk werkt dat allesbehalve bescheiden uit, in grote koorwerken als het Magnificat is het resultaaat zonder meer ind rukwekkend. Al mag daar direct aan toegevoegd worden dat de opnametechniek een belangrijke rol heeft gespeeld door zowel in de diepte als in de breedte het spectrum alle ruimte te geven. Een opmerkelijk contrast tegenover de intieme sfeer die heerst in complete registraties van Conrad Junghänel of de ingehouden warmte van het koor van Frieder Bernius.

Pablo Heras-Casado maakt optimaal gebruik van de hem ter beschikking gestelde middelen, en die liegen er niet om. Maar wat er vooral niet om liegt, en daarin ligt de toekomst van ons muziekleven, is de veelzijdigheid van deze muzikant. Een kerel die geen vrees kent en de gehele muziekgeschiedenis omarmt.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links