![]() CD-recensie
© Siebe Riedstra, juli 2014
|
Twee uitersten binnen de muziekwereld vinden elkaar wanneer het om improviseren gaat: jazzmusici en organisten. Voor beide categorieën is improviseren eten en drinken. Voor organisten is improviseren vooral 'ter plekke componeren'; dat het werkt wordt bewezen door achteraf uitgeschreven improvisaties van grootmeesters als Tournemire en Dupré. Ook vandaag en ook in Nederland worden er op dit gebied bewonderenswaardige prestaties geleverd. Zonder iemand te kort te willen doen schieten spontaan de namen Henco de Berg en Gerben Mourik te binnen. Ik blijf hopen dat de meesterlijke improvisatie die Henco de Berg inspeelde op het orgel van de Madeleine in Parijs onder de titel Etude pour les flutes (te beluisteren op YouTube) alsnog zal worden gepubliceerd, zodat ze ook deel kan worden van het repertoire van andere organisten. In de jazzmuziek staat improviseren op zijn best eveneens gelijk aan componeren: Duke Ellington is de Beethoven van de jazz. Gek genoeg is het improviserende componeren door klasssieke pianisten, dat in de negentiende eeuw nog volop werd beoefend door grootmeesters als Chopin en Liszt, en in de twintigste eeuw door Debussy en Prokofjev, een zachte dood gestorven. Componisten die aardig kunnen pianospelen zijn er genoeg, maar improviserende pianisten moet je met een lampje zoeken. De Venezolaanse Gabriela Montera durft het aan, het label EMI ziet er brood in - en het publiek hapt toe. Montera componeert niet, zij varieert; op deze cd laat ze haar kijk op een aantal toppers uit het 'barokke repertoire' horen. Van het Adagio van Albinoni tot de Canon van Pachelbel, en van het Hallelujakoor van Handel tot de Vier Jaargetijden van Vivaldi. Ze heeft alles in huis om er een succes van te maken: een solide techniek, diepgewortelde muzikaliteit, en een fijne neus voor wat de muziekliefhebber graag wil horen. Precies daar dreigen de wegen zich te scheiden: de een zal verrukt zijn van de fantasie die Montero loslaat op deze barokke toppers. De ander waant zich met deze klanken in de lounge van een vijfsterren hotel - pure verveling. _________________________ index |
|