CD-recensie

© Siebe Riedstra, januari 2016

Via bovenstaande link kunt u getuige zijn van een schitterende uitvoering van Mendelssohns Tweede Pianotrio, uitgevoerd in de Kleine Zaal van het Concertgebouw op 28 maart 2015. Dat was nog geen jaar na de cd-opname die dit trio maakte van de beide pianotrio's, en voor wie de cd beluisterd heeft is duidelijk dat deze drie musici niet alleen in de opnamestudio een topprestatie leveren. In de live-situatie doen ze er zelfs een schepje bovenop, ongetwijfeld geholpen door het feit dat er inmiddels al meer concertuitvoeringen aan voorafgingen. Want zoveel is duidelijk, het Van Baerle Trio is bezig aan een schitterende carrière die stijl bergopwaarts verloopt. De agenda laat concerten zien in binnen-en buitenland, op podia die er werkelijk toe doen.

Dit is de tweede cd van het trio, en de eerste op het label Challenge - de vorige verscheen bij Et'cetera en heb ik hier eveneens besproken (klik hier). De keuze is gevallen op twee van de meest geliefde werken uit het genre, de beide Pianotrio's van Felix Mendelssohn. Een gewaagde keuze, want de catalogus is bepaald goed voorzien met prima uitvoeringen van deze werken. Een paar maanden geleden besprak ik hier een registratie op het label Channel Classics door het Hamlet Trio, dat zich onderscheidt door het gebruik van oude instrumenten, waaronder een Erard piano uit 1837. Het Van Baerle Trio kiest voor een traditionele aanpak, maar speelt een andere troefkaart uit: op een bonus cd wordt een uitvoering meegeleverd van de oorspronkelijke versie van het Eerste pianotrio. Om het nog spannender te maken zijn de opnamelocaties van de beide versies ook verschillend. Hoewel het boekje het niet vermeldt is het duidelijk dat de opname op de eerste cd is gemaakt in de studio van de Italiaanse pianofabrikant Fazioli. Een ruimte die alle kenmerken heeft van een studio: glashelder, met een doorzongeluid waarin elk detail meetelt. De bonus cd werd opgenomen in een kleine kerkruimte met een lichte nagalm. Uiteraard zijn de verschillen niet schokkend, wel boeiend. De verschillen tussen de beide versies van Mendelssohns opus 49 zijn echter behoorlijk fors, maar beperken zich vooral tot het eerste deel. Aan de timing van 9:47 tegen 14:31 is al te zien dat Mendelssohn er flink het mes ingezet heeft na de première en voor hij tot publicatie overging. Maar niet alleen het aantal maten werd ingekort, ook de hoeveelheid noten die de pianist moet verstouwen werd nog eens kritisch doorgenomen.

Mendelssohn schreef uiterst virtuoos voor de piano in zijn kamermuziek, en deze trio's zijn dan ook in de eerste plaats een uitdaging voor de pianist. Hannes Minnaar heeft er kennelijk niet alleen geen enkele moeite mee, hij heeft er ook hoorbaar plezier in en snapt de jeugdige frisheid die aan alle kanten van deze partituren spat. Maria Milstein en Gideon den Herder gaan in virtuositeit en speelplezier volkomen met hem mee. Gideon den Herder heeft bovendien een uitstekende toelichting geschreven over de ontstaansgeschiedenis van de eerste versie van opus 49. Hulde!

index