CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2017
Ensemble Lumaka - Sepia & Amaranth Pierné: Voyage au 'Pays du Tendre' - Variations libres et Finale op. 51 Smit: Trio voor fluit, altviool en harp Goossens: Suite op. 6 voor fluit, viool en harp Jongen: Deux pièces en trio op. 80 voor fluit, cello en harp Ensemble Lumaka: Miriam Overlach (harp), Jana Machalett (fluit), Saskia Viersen (viool), Martina Forni (altviool), Charles Watt (cello) |  |
In maart 2011 besprak ik hier de eerste cd van het Lumaka Ensemble, een kwintet met de bezetting fluit, harp en strijktrio. De kern van de groep bestaat uit harpiste Miriam Overlach en fluitiste Jana Machalett, die in 2004 het Trio Lumaka oprichtten met altvioliste Martina Forni. Al gauw werd de bezetting uitgebreid tot een kwintet, bestaande uit strijktrio, fluit en harp, geïnspireerd door de bezetting van het Quintette Instrumentale Pierre Jamet, dat in de jaren 1920 in Parijs de aanzet gaf tot een aantal composities voor deze combinatie. Inmiddels is de naam van het gezelschap omgedraaid naar Ensemble Lumaka en heeft er een personeelswisseling plaatsgevonden. Sinds 2012 speelt de Britse Amsterdammer Charles Watt de cello, en in 2016 is Saskia Viersen (concertmeester van het Nederlands Philharmonisch Orkest) als violiste toegetreden.
De toelichting bij deze cd laat de leden van het ensemble aan het woord, maar merkwaardig genoeg komt daarin op geen enkele wijze de raison d'être van het programma aan bod. Dat is namelijk gebaseerd op een briljant idee van harpiste Miriam Overlach: het naspelen van een legendarisch concert dat haar grote voorgangster Rosa Spier in 1926 organiseerde in het Amsterdamse Concertgebouw. De tijd van het interbellum, de tijd ook van een leven tussen hoop en vrees, een tijd van uitersten: sepia (nostalgie) en amarinth (uitgelatenheid). Vandaar de titel van deze uitgave. In dat programma waren het Trio van Leo Smit, de Variations van Gabriel Pierné en de Suite van Eugene Goosens te horen. Onder de titel Visionaire Timbres werd dit programma door de Lumaka's in een nieuwe jas gestoken en in het voorjaar van 2017 in Nederlandse concertzalen gepresenteerd.
In mijn bespreking in 2011 waagde ik mij aan een suggestie: 'laten we hopen dat dit jonge ensemble in de toekomst de gelegenheid krijgt om daar het Quintet van Leo Smit, en de Prélude, Marine et Chansons van Guy Ropartz aan toe te voegen.' In plaats van Ropartz krijgen we Pierné, en van Leo Smit horen we niet het Quintet, maar het Trio. Hoe dan ook geen reden tot klagen. Een aardige nieuwkomer is Eugene Goossens, die in de toelichting met een snedig citaat van Noel Coward aan bod komt: My heart just loosens when I listen to Goossens. Net als Gabriel Pierné verwief Goossens in de eerste plaats roem als dirigent. Achteraf mogen we vaststellen dat ze ook als componist bepaald geen gek figuur hebben geslagen - net als onze landgenoot Willem van Otterloo.
In de concertserie Visionaire Timbres klonk ook de Kammermusik voor klarinet en strijktrio van Jan Ingenhoven. Dus waag ik me aan een nieuwe suggestie - geef Ingenhoven ook eens een kans. Gegeven de inventiviteit, de kwaliteit, de onvermoeibare inzet, en het kiene gebruik van crowdfunding, is er geen enkele reden om te twijfelen aan nieuwe verrassende vondsten van Miriam Overlach en haar collega's.