CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, juli 2019

Louis-Noël Bestion de Camboulas - Soleils couchants

Liszt: Romance oubliée - Orpheus (bew. voor altviool en orgel)

Fauré: Sicilienne - L'Horizon chimérique op. 118 - Après un rêve

Paladilhe: Fantaisie

Debussy: Deux Danses - Clair de lune

Wolf: Gebet

Reger: Ich sehe dich op. 105 nr. 1

Franck: Choral nr. 3

(N) Boulanger: Soir d'hiver - Soleils couchants

Louis-Noël Bestion de Camboulas (orgel), Eugénie Lefebvre (sopraan), Étienne Bazola (bariton), Adrien La Marca (altviool), Lucie Berthomier (harp)
Harmonia Mundi HMN 916113 • 69' •
Opname: april 2018, Abdij Royaumont (F)

   

Deze cd is de neerslag van de tijd die Louis-Noël Bestion de Camboulas van 2015 tot 2018 doorbracht als artist in residence van de Fondation Royaumont. Camboulas schreef zelf de inleidende tekst bij deze cd, en daarin noemt hij twee maal de naam van de pianist François Lang, zonder hem aan de lezer voor te stellen. Dat is een merkwaardige omissie, vooral wanneer we lezen dat Lang verantwoordelijk is geweest voor de aanschaf van het orgel dat op de cd wordt bespeeld, en dat zijn omvangrijke bibliotheek huist in de gebouwen van de Fondation.

De Fondation Royaumont is gevestigd in een oud klooster, zo'n dertig kilometer ten noorden van Parijs. In 1936 werd er door de pianist François Lang een muziekfestival gelanceerd, tot welk doel Lang ook de aanschaf van een Cavaillé-Coll orgel voor de abdij mogelijk maakte. François Lang werd geboren in 1908 in Parijs als zoon van schatrijke joodse ouders. Hij studeerde bij José Iturbi, Marcel Dupré en Paul Paray, en had een succesvolle carrière als concertpianist. Zijn fortuin wendde hij aan om kunstschatten, manuscripten en instrumenten aan te schaffen. In 1943 werd hij door de Gestapo gearresteerd en op transport gesteld naar Auschwitz, waar hij in januari 1944 is gestorven. Zijn zuster Isabel en haar man richtten tot zijn nagedachtenis de Fondation Royaumont op.

Het orgel dat Lang in 1936 aankocht werd in 1864 gebouwd door Aristide Cavaillé-Coll als huisorgel voor de salon van Monsieur Marracci à Coligny in het Zwitserse Genève. Het is bepaald niet wat we ons bij een huisorgel voorstellen, met een omvang van 44 registers, verdeeld over drie klavieren en een 32-voets pedaal. In Royaument stond het aanvankelijk opgesteld zonder orgelkas, maar in 2006 werd het gerestaureerd en in een neogotische kas geplaatst door Laurent Plet. Joris Verdin nam in 2009 een cd op met Symfonieën van Widor, dit is de tweede cd waarop het instrument te horen is.

Bestion de Camboulas heeft zich ten doel gesteld om van zijn residentie een project te maken onder de noemer 'het orgel in de salon'. Tijdens een aantal recitals met bovengenoemde solisten heeft hij een repertoire samengesteld dat voornamelijk bestaat uit transcripties (voornamelijk van eigen hand), zoals die ook in de oorspronkelijke zetting van het orgel of in een Parijse salon geklonken zouden kunnen hebben. Een leuk idee, maar gezien de omvang van het instrument en de huidige akoestische omstandigheden enigszins uit zijn krachten gegroeid. Dat betekent overigens wel dat het klinkend resultaat zonder meer schitterend is, juist door die gulle akoestiek die toch niet naar kerk of kathedraal zweemt.

De inhoud spreekt voor zichzelf, met een paar kanttekeningen. De aftrap met twee bewerkingen voor altviool en orgel van werken van Liszt in een arrangement van Camboulas zelf is een schot in de roos. Van de liederen zijn L'Horizon chimérique, een late vierdelige cyclus van Fauré voor bariton, en de beide liederen van Nadia Boulanger voor sopraan, twee vocale hoogtepunten. De beide dansen voor harp en strijkorkest verliezen hier hun magie door de zakelijke aanpak van de orgelpartij, een euvel dat ook het Derde Choral van César Franck parten speelt. Eerlijk gezegd past dat Choral met zijn kathedrale dynamiek niet in dit recital. Het is te begrijpen dat Camboulin het instrument halverwege dit recital wilde laten stralen, maar dat had met een minder stukgespeeld werk heel wat effectiever gekund.

Transcripties lijken de laatste tijd hand over hand toe te nemen, en niet alleen in kringen van het orgel. Een ontwikkeling die niet altijd tot geslaagde resultaten leidt, maar op deze cd heel aardig tot schitterend uitpakt. Niet in de laatste plaats door het prachtige orgel en de fraaie opname, waarbij Camboulin en zijn vrienden zorgen voor uitvoeringen die niets te wensen overlaten.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links