CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2013
 |
Légendes - Orgelbewerkingen door Joris Lejeune
Liszt: Deux Légendes – Gretchen (uit Eine Faust-Symfonie)
Dvořák : Serenade voor strijkers in E, op. 22
Joris Lejeune, op het Verschueren-orgel van het Orgelpark te Amsterdam
Orgelpark 012-2012 • 69’ •
Opname: augustus 2012
Het Orgelpark in Amsterdam is een veelkleurige onderneming, waar alles gebeurt dat je niet tegenkomt op doordeweekse orgelconcerten. Het is ook een witte raaf in ons cultuurlandschap: zonder een cent subsidie floreert het onder de bescherming van private middelen. Een eigen cd-label hoort daarbij, en daarop komen verrassende zaken aan de orde. Op deze cd worden we getrakteerd op een nieuw verschijnsel: geliefde orkestwerken vertalen naar de orgelklank. Een eeuw geleden een populair tijdverdrijf waar men in duizendtallen op af kwam. Het Paleis voor Volksvlijt in Amsterdam, het Trocadéro in Parijs en Chrystal Palace in Londen waren enkele van de beroemde plekken waar zich dat afspeelde. Met de opkomst van de symfonieorkesten stierven de orgelconcerten en daarmee de transcripties een zachte dood. Nu de symfonieorkesten wereldwijd onder kolossale druk staan is er misschien weer ruimte voor orgeltranscripties?
Joris Lejeune is een jonge Vlaaamse organist die het maken van bewerkingen voor zijn instrument tot zijn specialiteit heeft gemaakt. Hier gaat hij het avontuur aan met Liszt en Dvořák . De Légendes van Franz Liszt, oorspronkelijk voor piano, zijn vele malen omgezet naar andere bezettingen, zowel voor orkest als orgel en zeker niet door de minsten – wat te denken van Camille Saint-Saëns? Een interessante nieuwkomer is het tweede deel uit Liszts Faust-Symfonie, met de ondertitel Gretchen. Met bijna twintig minuten lengte een substantiële toevoeging aan het repertoire. Met de bewerking als zodanig is niets mis, maar het klinkend resultaat wordt slechts bij momenten poëtisch. Die zou ik wel eens in de Kathedraal van Haarlem willen horen – waarschijnlijk gaat hij daar onder de juiste handen wel vlammen. De Serenade van Dvořák is ook al nieuw in deze kringen, en gemaakt in opdracht van het Orgelpark. Een wonderlijke keuze – wat wil je daar nou mee bewijzen? Hoe dan ook, in alle gevallen valt het resultaat tegen, ondanks de overduidelijke goede bedoelingen. Aan de overkant van de oceaan lopen een paar organisten rond die weten wat transcriberen is: Thomas Newman en Cameron Carpenter. Ook Iveta Apkalna uit Estland liet al eens horen hoe het kan. Misschien moet het Orgelpark die eens uitnodigen. Jammer, want in het Orgelpark gebeuren heus heel veel schitterende dingen, en Bert van Dijk, de vaste geluidsman, neemt alles voorbeeldig op.