CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2010
 |
Karajev: orkestwerken (1)
Symfonie nr. 3 - Leyla & Mejnun - Don Quixote.
Russian Philharmonic Orchestra o.l.v. Dmitri Jablonski.
Naxos 8.570720 • 58' •
 |
|
| Kara Karajev |
Kara Karajev (1918-1982), was twaalf jaar jonger dan Sjostakovitsj, en een van diens leerlingen. Net als zijn leermeester is hij een man met meer gezichten; werken die zich keurig houden aan de voorschriften van de partij die weet wat goed is voor het volk staan zij aan zij met doorwrochte symfonische scheppingen, waarin de makers hun diepste gevoelens kunnen uiten. In de eerste categorie valt het oudste werk op deze cd, tevens Karajevs bekendste schepping in Rusland - bekroond met de Stalin-prijs in 1947- het symfonisch gedicht Leyla en Mejnun. Don Quixote, acht symfonische etsen gebaseerd op muzikaal materiaal voor een film, is al even onderhoudend.
De Derde Symfonie uit 1964 valt in de tweede categorie en verschaft deze cd zijn bestaansrecht. Hier combineert Karajev elementen uit de Azerbeidzjaanse volksmuziek met zijn geheel eigen kijk op het serialisme. Het is een vierdelig werk voor kamerorkest, met een kaleidoscopisch klankpalet waarin slagwerk, piano en cembalo een prominente rol spelen. Het Russisch Philharmonisch Orkest bestaat uit voortreffelijke musici en verdient voor individuele prestaties dan ook niets dan lof. Helaas is het ensemblewerk voor de strijkers in de Derde Symfonie bepaald niet gemakkelijk en dat is zo nu en dan te horen. De interpretatie van Dmitry Yablonsky (de zoon van pianiste Oxana Yablonskaya) staat echter als een huis. Een niet te missen introductie tot een onderschat componist.