CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, april 2012

 

 

Ives: Vioolsonates nr. 1-4

Hilary Hahn (viool), Valentina Lisitsa (piano)

DG 477 9435 • 66' •

 

 


Hilary Hahn speelde onlangs in het Concertgebouw het vioolconcert van Jennifer Higdon, een duivels lastig stuk. Die noten speelde ze uit het hoofd, en dirigent van dienst Jaap van Zweden noemde haar in technisch opzicht de beste violiste ter wereld; hij kan het weten. Hilary Hahn speelt zonder enig uiterlijk vertoon, ze staat doodstil in een prachtige jurk en er beweegt geen spiertje op haar gezicht. Het heeft haar de reputatie van een ijsgodin bezorgd. Complete onzin. Hahn ademt muziek, en weet precies hoe zij haar passie moet overbrengen: met haar spel.

 
 
Charles Ives (1874-1954)

‘Beauty in music is too often confused with something that lets the ear lie back in an easy chair’ is een karakteristieke uitspraak van Charles Ives. Die dwarsigheid had hij van zijn vader, een bandleider die uit nieuwsgierigheid twee muziekkorpsen tegen elkaar in liet marcheren. Charly profiteerde van zijn ideeën maar werd een rijk man door zijn successen in de verzekeringsindustrie. Hij schreef het standaardwerk voor de verzekeringscolporteur, maar zag af van royalties voor zijn muzikale scheppingen. Hilary Hahn en Valentina Lisitsa hebben de afgelopen tien jaar op recitals van New York tot Tokyo deze sonates in hun vingertoppen gekregen, en het resultaat krijgen we hier te horen. Met als op en top Ives in het tweede deel van de Tweede sonate, ‘The Barn’, een mooi staaltje country fiddling. De componist is daar nog steeds het jongetje van negen dat met één been op de stoep en het andere op de straat loopt.

In het Radio4 programma Diskotabel maakte het panel kritische opmerkingen over de opnamekwaliteit, die zou klinken alsof de cd in een Barn – schuur – is opgenomen. Dat klopt! The Barn is een bij pop- en jazzmusici zeer geliefde opnamefaciliteit op het platteland van de staat New York. Gezien het feit dat Hilary Hahn ook de medeproducer van deze schijf is, heeft zij daar bewust voor gekozen en het resultaat is kraakhelder. Een Vioolsonate van Brahms zou je zo niet willen horen, maar Ives verdient zijn eigen geluid. Hilary Hahn en Valentina Lisitsa geven hem het volle pond.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links