CD-recensie

© Siebe Riedstra, januari 2016

Dit is de tweede cd voor het label Warner van het Aurora Orchestra, een jong ensemble dat in 2005 werd opgericht door dirigent Nicholas Collon. Het orkest maakte bij de Proms afgelopen zomer voor het tweede achtereenvolgende jaar indruk met een sterk staaltje: Beethovens Zesde symfonie, de Pastorale, werd door alle betrokkenen uit het hoofd uitgevoerd. Er werd uitstekend gespeeld, maar gelukkig heeft men ervoor gekozen om op deze cd niet de Pastorale van Beethoven, maar die van de Australische componist Brett Dean op te nemen. Bij de bewuste Prom stonden overigens beide werken op het programma. Sinds de vorige cd, Road Trip, die ik hier eveneens heb besproken, is de carrière van Nicholas Collon wat betreft Nederland in een stroomversnelling geraakt. Hij werd benoemd tot vaste dirigent van het Residentie Orkest, naast Jan Willem de Vriend. Een prikkelende keuze.

Op deze uitgave wordt hetzelfde patroon gekozen als op de eerste: liedjes uit het lichtere genre worden in eigentijdse arrangementen afgewisseld met min of meer bekend repertoire. Hier is men daarin lekker ver gegaan, al mag je je afvragen of er voor zo'n schijfje veel belangstelling zal zijn. Hoe dan ook verdient Warner een levensgroot compliment voor de durf waarmee zij dit jonge ensemble ondersteunt. Ster van de voorstelling is de tenor Alan Clayton, die niet alleen excelleert in Brittens Nocturne, maar ook Blackbird van The Beatles voor zijn rekening neemt. Hij opent de cd met een schitterend lied van Ivor Gurney (1890-1937), een Britse componist die de laatste vijftien jaar van zijn leven in een psychiatrische inrichting sleet, en dus maar een klein oeuvre heeft nagelaten. Het lied Sleep is een schitterend kleinood, voor deze gelegenheid sfeervol georkestreerd door Ian Farrington.

Brett Dean (1961) is een Australiër die de eerste helft van zijn bestaan doorbracht als altist in de Berliner Philharmoniker. Toen hij zich eenmaal in leven kon houden met componeren keerde hij terug naar zijn geboortegrond, waarover hij zich als environmentalist ernstig zorgen maakt. Dat vindt zijn weerslag in deze Pastoral symphony, die daardoor allesbehalve pastoraal klinkt. Onrust en angst zijn de emoties die duidelijk op de voorgrond treden. De manier waarop de diverse delen van deze uitgave in elkaar passen is wondermooi geslaagd - het geheel laat zich prachtig als een doorlopende raamvertelling beluisteren. De opname is exemplarisch, de toelichting is zorgvuldig en alle teksten zijn meegeleverd.

index