CD-recensie

© Siebe Riedstra, april 2023

Op 31 maart 2022 gaf sopraan Marie-Laure Garnier een recital in Guidel, een kustplaats in het Franse Bretagne. Onder de titel Chants nostalgiques presenteerde ze een drietal Franse componisten, nu eens niet met een pianiste, maar met een pianokwintet als partner. Nu verschijnt de live-opname van het concert op cd, een uitgave die qua programmering een gouden greep blijkt, maar ook wat irritatie oproept, en niet alleen omdat ze vier keer door applaus wordt onderbroken. In plaats van het gebruikelijke toelichtende boekje wordt de koper getrakteerd op een uitvouwbare poster met een afbeelding van de foto die de voorkant van de cd siert met op de achterkant daarvan een interview met zangeres Marie-Laure Garnier. Over de betreffende componisten worden we niets wijzer, gelukkig is er wel een apart boekje meegeleverd met de liedteksten in het Frans en Engelse vertaling.

Er is echter ook goed nieuws, want Marie-Laure Garnier blijkt een uitstekende zangeres, die beschikt over de ideale sopraanstem voor dit repertoire, gepaard aan een eminente dictie. Bovendien heeft ze het zichzelf bepaald niet gemakkelijk gemaakt wat het repertoire betreft. Uitgangspunt was de bezetting van het seconderende ensemble, piano plus strijkkwartet, ingegeven door de bekendste liederencyclus van Gabriel Fauré, La bonne chanson, op een tekst van Paul Verlaine, gecomponeerd tussen 1892 en 1894.

Ernest Chausson schreef iets later, in 1898, zijn Chanson perpetuelle voor dezelfde bezetting nadat hij in 1893 zijn vocale meesterwerk had gecomponeerd: de symfonische liedcyclus Le poème de l'amour et de la mer, voor sopraan (mezzosopraan kan ook) en orkest. Van dat werk bestaat een versie voor piano en strijkkwartet van de hand van Franck Villard (1966), een Franse dirigent, componist en pianist. Dit is niet de eerste keer dat zijn bewerking van het vocale Poème op cd uitkomt, eerder verscheen een uitvoering met het Quatuor Manfred en sopraan Salomé Haller.

De cd dankt zijn titel aan de Trois Chants nostalgiques van de Franse componiste Charlotte Sohy (1887-1955), een vergeten naam die tot op de dag van vandaag geen plaats heeft gekregen in de New Grove Dictionary of Music and Musicians. Sohy trouwde in 1909 met componist en dirigent Marcel Labey (1875-1968). Labey heeft in de laatste online versie van de New Grove een lemma toegewezen gekregen, maar het zal niemand verbazen dat ook daar geen melding wordt gemaakt van zijn echtgenote. Waar u wel uitgebreide informatie over Charlotte Sohy kunt vinden is in de bespreking op deze site door Aart van der Wal van een recente uitgave in een box met drie cd's. In die box bevindt zich een opname van de Trois Chants nostalgiques in de alternatieve orkestversie.

Samenvattend, een boeiend recital, voortreffelijk gebracht door Marie-Laure Garnier, het Quatuor Hanson (Anton Hanson, Jules Dussap' Gabrielle Lafait, Simon Dechambre) en pianiste Célia Oneto Bensaid in een sfeervolle live-registratie, met repertoire dat echt iets toevoegt en wat betreft het grote werk van Chausson in deze versie de aandacht van nieuwsgierige sopranen dubbel en dwars verdient.

index