CD-recensie

© Siebe Riedstra, juni 2021

Zlata Chochieva (1985, Moskou) gaf als vijfjarige haar eerste recital en twee jaar later speelde ze haar eerste pianoconcert. Een wonderkind dat gelukkig opgroeide tot een pracht van een pianiste. Lessen volgde ze bij veel meesters, maar de belangrijkste impuls op haar muzikale ontwikkeling heeft ze naar eigen zeggen te danken aan Mikhail Pletnev (ze was een van zijn twee leerlingen). Van hem heeft ze een onnavolgbare pedaaltechniek geleerd, gepaard aan een onfeilbaar instinct voor orkestrale kleuren, de virtuositeit bracht ze zelf al mee. Chochieva won de nodige concoursen, maar werd niet opgepikt door een van de ‘grote' labels. Op Piano Classics, het label van Pieter van Winkel – de man achter het succes van Brilliant – kwamen inmiddels drie cd's uit. De eerste, met de Etudes van Chopin, verscheen in 2014 en werd in de vakpers laaiend enthousiast ontvangen. Twee cd's met de Etudes-Tableaux en de Chopin-Variaties plus de Tweede Sonate van Sergej Rachmaninov volgden in 2016 – die zijn inmiddels opgenomen in de box met complete pianowerken van Rachmanonov die Brilliant onlangs uitbracht.

Men zou verwachten dat Chochieva op basis van deze successen eindelijk door een van de majors werd gecontracteerd, maar wonderlijk genoeg bleef het na 2016 stil wat betreft haar discografische activiteiten. Nu verschijnt op het label Accentus een cd met transcripties, die ze in het corona-jaar dicht bij huis – ze woont in Berlijn – kon opnemen. Naar eigen zeggen is het is haar hommage aan de Gouden Eeuw van de Grote Pianisten, een tijdvak waarin het genre transcriptie tot grote bloei kwam. Chochieva heeft er geen grabbelton van gemaakt, en beperkte zich ook niet tot één componist of pianist, maar koos voor haar drie favoriete pianovirtuozen die een grote naam opbouwden met hun transcripties: Franz Liszt, Sergej Rachmaninov en Ignaz Friedman (1882-1948). Voor veel muziekliefhebbers zal die laatste een wat onbekendere verschijning zijn, maar voor Chochieva behoort hij tot de absolute top van zijn metier.

In een interview ligt zij haar keuze als volgt toe:

‘Alle drie hebben ze hun geheel eigen stijl en benadering tot de kunst van het transcriberen. In zijn bewerkingen van de liederen van Schubert en Mendelssohn heeft Liszt de essentie van de originelen bewaard: deze arrangementen zijn uiterst delicaat, want de kracht van deze muziek ligt besloten in haar kwetsbaarheiD Ignaz Friedman was een van de grote representanten van de Gouden Eeuw van de piano, een tijdperk met een totaal andere esthetiek dan de huidige. Hij was een ongelofelijke bewerker, ten onrechte veel minder bekend dan de overigen. In zijn transcriptie van het openingsdeel van het Derde Brandenburgs Concert bijvoorbeeld, hoor je duidelijk de schaduw van Busoni in de manier waarop Friedman de oorspronkelijke noten een symfonisch karakter geeft. Rachmaninov wijzigt de originelen veel vrijer dan Friedman: hij is meer een coauteur en zijn genie als componist is altijd prominent aanwezig; de textuur wordt nooit massief en blijft altijd verfijnd, net als zijn pianistiek was.'

Chochieva heeft een recital samengesteld waarover ze diep heeft nagedacht. Dat ze naast de bewerking van Bachs Brandenburgs concert ook het Menuet uit Mahlers Derde Symfonie door Friedman koos zal menigeen verbazen, maar zegt alles over haar zelfbewuste programmakeuze. Het behoeft geen betoog dat zij in alles mijlenver boven de materie staat – zelfs daar waar topvirtuoos Rachmaninov in zijn Bachbewerkingen hier en daar nog wel eens een nootje mist. In het Scherzo uit de Midzomernachtsdroom weet ze de meester in snelheid nog met twee seconden te verslaan. De opname is al net zo'n indrukwekkend huzarenstukje. Hopelijk hoeven we niet nog eens vijf jaar te wachten op de volgende cd van deze fenomenale pianiste.

index