CD-recensie
© Siebe Riedstra, juli 2020
Bertrand Chamayou - Good Night! 16 Slaapliedjes voor piano solo van Janáček , Liszt, Ljapoenov, Chopin, Villa-Lobos, Bonis, Grieg, Dessner, Busoni, Lachenmann, Brahms, Martinů, Balakirev, Alkan Bertrand Chamayou (piano) |
 |
Laat u niet afschrikken door titel of repertoire: dit is geen Music for the Millions, en hij hoort ook niet in het genre 'Working from Home in Peace' - een andere recente uitgave van Warner.
De Franse pianist Bertrand Chamayou (1981) lijdt aan slapeloosheid en is bovendien onlangs vader geworden. Een goede reden om eens op zoek te gaan naar een aardige klassieke speellijst voor de baby. De zoektocht draaide uit op een teleurstelling, en dus ging Chamayou zelf aan de slag, en verdiepte zich in het rijke genre van wiegenlied, berceuse en lullaby. Met opmerkelijke vondsten en een boeiende playlist als resultaat.
Chamayou geeft zelf aan dat op zo'n uitgave de moeder aller Berceuses, opus 57 van Frédéric Chopin, niet mag ontbreken. Maar hij opent er niet mee, die eer valt te beurt aan.. Janáček . 'Good Night! is het zevende deel uit de cyclus 'Op een overwoekerd pad' - en naamgever van de cd. Daarmee is de toon gezet. Chamayou heeft zijn uiterste best gedaan om sentiment en schmalz te vermijden en een prikkelende selectie samen te stellen. Dat hij daarin verder durft te gaan dan menig luisteraar lief zal zijn bewijst track twaalf, de 'Wiegenmusik' uit 1963 van Helmuth Lachenmann (1935), want daarmee krijg je geen baby in slaap. Het ultieme slaapliedje, dat van Johannes Brahms, mag natuurlijk niet ontbreken, daarvoor koos Chamayou de bewerking van Max Reger (kinderloos, maar adoptief vader). Een andere recente vader, rockgitarist en componist Bryce Dessner (1976), schreef op verzoek van Chamayou een Lullaby die hij opdroeg aan zijn eigen zoontje - Song for Octave (prachtnaam voor het kind van een componist). Franz Liszt schreef in 1854 een Berceuse, die hij in 1863 opnieuw onderhanden nam en in lengte verdubbelde - met ruim tien minuten is het de langste bijdrage aan dit recital.
Geen pianist zou het in zijn hoofd halen om zo'n 'recital' in de concertzaal te presenteren, maar juist voor dat doel werd de cd uitgevonden. Een uurtje muziek, orenschijnlijk om bij weg te dromen, maar prikkelend genoeg om de halfslaap te verstoren. Dat komt niet in de laatste plaats door de levensechte opname en het wakkere spel van Chamayou. Good Night!