CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, april 2017

 

Breathtaking - A Cornetto and a Voice Entwined

Cazzati: Regina coeli
Corradini: Spargite flores
India : Dilectus meus - Langue di vostro languir
Palestrina: Dilectus meus
Sances: Tempo fu ch'io t'amai
Marini: Sonata seconda a 2
Merula: Nigra sum
Carissimi: Summi regis puerpera
Tsoupaki: Mélena imi (Nigra sum)
Bassani: Uit La Morte Delusa: Sinfonia en drie aria's - Sonata prima a 3
(A.) Scarlatti: Drie aria's uit Emireno: Non pianger - Senti, senti - Labbra gradite

Hana Blazíková (sopraan), Bruce Dickey (cornetto), Veronika Skuplik & Catherine Aglibut (viool), Mieneke van der Velden (viola da gamba), Kris Verhelst (orgel en klavecimbel), Jakob Lindberg (theorbe)

Passacaille 1020 • 77' •

Opname: november 2015, AMUZ, Antwerpen

http://www.brucedickey.com/new-page-1/

   

In de enthousiaste toelichting bij deze cd (alleen Engels, dus uitgebreid) vertelt Bruce Dickey over de vocale kwaliteiten van de cornetto zonder iets over het instrument uit te leggen. Geen nood voor de kenners en liefhebbers van oude muziek. Voor de niet-ingewijden heel in het kort: een cornetto (in het Duits een zink) is een houten blaasinstrument in de vorm van een iets gebogen grote blokfluit met een mondstuk zoals we dat kennen van de trompet. Net als bij de blokfluit zijn er gaten geboord waarmee de toonhoogte bepaald kan worden. In de muziekpraktijk is het de voorloper van de trompet, maar met het latere koperen blaasinstrument dat in de Franse symfonische muziek veel voorkomt, de cornet, heeft het niets te maken.

Breathtaking - adembenemend is de titel van deze uitgave, niet alleen adembenemend in de gebruikelijke zin van het woord, maar ook letterlijk, wanneer cornetto en sopraan elkaar afwisselen en in zekere zin het woord ontnemen. Vandaar de ondertitel a cornetto and a voice entwined. Bruce Dickey wordt volgend jaar zeventig, en is al een halve eeuw actief als onvermoeibaar bespeler en promotor van zijn instrument. Hij heeft de cornetto in zijn eentje weer op de kaart gezet en aan de Schola Cantorum in Bazel een grote schare cornettisten opgeleid. Hana Blazíková is een Tsjechische sopraan die in Nederland geen introductie behoeft, ze was hier onder meer te horen bij de Nederlandse Bachvereniging. Samen hebben ze het repertoire van deze schijf de afgelopen maand ten gehore gebracht op diverse locaties in ons land.

Het repertoire van deze cd is opgebouwd rond een scharnierpunt. Halverwege ontmoeten we een componist die nog leeft: Calliope Tsoupaki. Een Griekse dame die naar Nederland kwam om te studeren bij Louis Andriessen en hier is gebleven. Ze heeft een componeertaal ontwikkeld die elementen uit de avant-garde naadloos weet te verbinden met verworvenheden uit de mediterrane volksmuiek en middeleeuwse vocale tradities. Wonderlijk genoeg klinkt haar zetting van Nigra sum alsof het eeuwen geleden geschreven zou kunnen zijn en pas gisteren ontdekt is. Met een lengte van bijna negen minuten is het het langste stuk, en een weldadig rustpunt.

De laatste helft van de cd wordt gevuld met aria's uit een oratorium van Giovanni Battista Bassani en een opera van Alessandro Scarlatti. Over Scarlatti heeft Paul Korenhof hier al eerder de loftrompet (lofcornetto) gestoken, naar aanleiding van een cd van Elisabeth Watts met opera-aria's; daarbij verwonderde hij zich over de prominente rol van de trompet in de opera's van Scarlatti. In mijn herinnering sluimert een uitgave op CBS, met Kathleen Battle en Wynton Marsalis, waarop Scarlatti eveneens prominent aanwezig is.

Een pracht van een samenwerking tussen een jonge sopraan die haar vibrato thuislaat en kan klinken als een cornetto, en een eeuwig jonge instrumentalist die zich los wil zingen. Samen bereiken ze eenzame hoogten in een Dilictus meus van Sigismundo d'India - ooit geschreven voor twee sopranen. Hoe kan het anders.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links