CD-recensie
© Siebe Riedstra, december 2013
French ImpressionsBonnal: Trois Paysages Uskariens Roger-Ducasse: Pastorale Vierne: Scherzo uit Symfonie nr. 6 op. 59 Cochereau: Berceuse – à la mémoire de Louis Vierne Duruflé: Suite op. 5 Daniel Bruun op het Frobenius orgel (1928) van de Kathedraal te Aarhus, Denemarken DBCD 2012 • 66' • Opname: september en oktober 2012 |
 |
French Impressions is de titel van deze uitgave, een eigen initiatief van de Deense organist Daniel Bruun (1979). Hij koos voor dit recital het grootste orgel van Denemarken, in 1928 gebouwd door de Deense orgelmaker Frobenius, een vierklaviers instrument met 89 registers. De tongwerken bestelde de bouwer in Parijs, waardoor de kleur bij vlagen toch nog een Franse inslag krijgt. Belangrijker dan de klank is echter het stuk waarmee deze cd opent: de drie Paysages Uskariens van Ermend Bonnal (1880-1944), een forse triptiek van krap twintig minuten. Het is een stuk waarvan het laatste deel (een Toccata met de titel Cloches dans le ciel) misschien wel eens een recital siert, maar dat je in zijn geheel nauwelijks tegenkomt, ook niet op cd. Bruun vervolgt met het enige orgelwerk van Jean Roger-Ducasse, de Pastorale uit 1909, een zelden gehoord en meesterlijk stuk muziek. Pierre Cochereau (1924-1984) was volgens zijn leraar Marcel Dupré ‘een fenomeen dat zijn gelijke niet kende’. Lovende woorden van de man die ook Jeanne Demessieux tot zijn leerlingen telde. Cochereau was als improvisator zo geniaal dat hij aan componeren voor zijn instrument nauwelijks toekwam. In dat opzicht is hij te vergelijken met de precies honderd jaar oudere Anton Bruckner. Gelukkig zijn heel veel improvisaties van Cochereau op geluidsband vastgelegd, en later door collega-organisten uitgeschreven. Zo ook de hier gespeelde Berceuse, geïmproviseerd in mei 1973 in de Notre-Dame te Parijs, waar Cochereau titularis was. Het is een hommage aan zijn grote voorganger Louis Vierne, en gebaseerd op diens Berceuse uit het tweede boek van de Pièces en Style libre, opus 31. Frédéric Blanc zorgde voor de transcriptie. Wanneer we de oorspronkelijke opname van Cochereau (uitgegeven op Philips) vergelijken met die van Bruun blijken er toch belangrijke registratieverschillen te zijn, die echter niet in het nadeel van Bruun uitpakken. De cd sluit af met de overbekende Suite opus 5 van Maurice Duruflé. Die krijgt van Bruun een gedegen vertolking, maar moet het met name in de Toccata afleggen tegen de verzengende interpretatie van Piet van der Steen op het orgel van de Kathedraal te Haarlem (Marcato 088901). Samenvattend: interessant repertoire, prachtig instrument, maar op onderdelen is er de nodige competitie.