CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, april 2017

 

Breathless - Ensemble La Tricotea & Jonathan Impett

Perotinus: Viderunt Omnes (Prima Pars)
Machaut: Hoquetus David
Impett: Memoria Colorata I & II
Machaut: Messe de Nostre Dame: Gloria
Guerrero: Prado verde y florido
Impett: Prado florido I & II
Ciconia: O Virum Omnimoda
Impett: Spoken voor trompet en elektronica
Perotinus: Viderunt Omnes

Jonathan Impett (flugelhorn, trompet, live elektronica)

La Tricotea: Alayne Leslie (barokhobo's), Daniel Milán & Eva Maldonado (alt- en sopraansax), Ximo Osca (barokfagot), Noelia Arco (percussie)

Attacca AT 2017149 • 50' •

Opname: oktober 2014 Studio van Schuppen, Veenendaal

Live-opname: 17 okt. 2014, Doopsgezinde Vermaning, Zaandam (Impett, Prado & Spoken)

 

Bij een eerste kennismaking riep deze cd de nodige vragen op. Wat doen deze middeleeuwse klanken op het repertoire van een ensemble met de bizarre samenstelling van twee saxofoons en twee barokke dubbelrietblazers? En dan ook nog gecombineerd met een componerende trompettist en zijn toverdoos vol elektronica? De zoektocht naar antwoorden leverde twee eerder verschenen cd's op die ik voorafgaand aan dit stukje besproken heb. Allereerst de debuut-cd van het Ensemble La Tricotea, die ook verscheen bij Attacca. Barokhoboïste Alayne Leslie, o.a. werkzaam bij het Orkest van de Achttiende Eeuw, ontmoette tijdens een masterclass in Granada twee getalenteerde saxofonisten met belangstelling voor de oude muziekpraktijk. Samen gingen ze musiceren en een ensemble was geboren. De repertoirekeuze verbaast al evenzeer als de samenstelling van het gezelschap. Middeleeuwse muziek kent saxofoons noch dubbelrietblaasinstrumenten. Toch werkt het, juist door de eenvoud van het concept in combinatie met de bijna tijdloze klank.

Jonathan Impett is eveneens werkzaam in het Orkest van de Achttiende Eeuw, maar heeft een passie voor de trompet die begint bij de oudste verschijningsvormen van het instrument, tot en met zijn eigen vinding, de metatrompet. Een moderne trompet, uitgerust met digitale snufjes die in combinatie met een computer ongelimiteerde klankwerelden kan toveren. Op de cd Ladder of Escape 7 laat hij in Mirror Rite, een eigen compositie van bijna een half uur, horen waartoe zijn metatrompet in staat is. Ineens wordt duidelijk dat Luciano Berio en Miles Davis tijdgenoten waren. Dat was de tweede cd die voorafging aan de onderhavige bespreking.

Terzake dus. Hier werken La Tricotea en Jonathan Impett samen in een project dat eind vorige eeuw de benaming concept album meekreeg - het ging dan wel om jazz of de wat vooruitstrevender popmuziek. Het concept van deze cd met de titel Breathless is helder. Impett heeft zich laten inspireren tot een handvol composities die hij samen met La Tricotea uitvoert. De verbinding tussen de beide stijlen wordt gelegd doordat Impett luisterde naar middeleeuwse meesters als Guerrero en Machaut. Het schitterende lied Prado verde y florido van Francisco Guerrero is een mooi voorbeeld. Ik kan u van harte aanraden om de uitvoering van Jordi Savall op youtube te beluisteren, en vervolgens over te schakelen naar de bewerking van La Tricotea, die dan op zijn beurt weer gevolgd wordt door Prado florido I en II van Jonathan Impett. Een reis door vijf eeuwen.

Die reis wordt gecementeerd in de laatste beide tracks, waar Impett eerst met zijn metatrompet de grenzen van de geïmproviseerde muziek zover als mogelijk richting toekomst schuift. Daarna horen we hoe het tijdloze Viderunt Omnes van Magister Perotinus klinkt in de al even tijdloze bezetting van twee saxofoons, flugelhorn, barokhobo en barokfagot - en niet te vergeten een dosis subtiel slagwerk.

Ook zonder de voorafgaande didactische uiteenzetting kunt u met volle teugen genieten van deze cd. Want waarom zou het alleen aan labels als ECM en Winter & Winter voorbehouden zijn om met soortgelijke moedige concepten de aandacht te trekken?


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links