CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2015
Bach: Goldberg-variaties BWV 988 voor strijkorkest, bewerking Dmitry Sitkovetsky Thomas Gould (viool), Clare Finnimore (altviool), Caroline Dearnly (cello), Britten Sinfonia o.l.v. Thomas Gould Harmonia Mundi HMU 807633 • 73' • (sacd) Opname: april 2014, All Hallows' Church, Gospel Oak, Londen
Bach: Goldberg-variaties BWV 988 voor strijkorkest, bewerking Dmitry Sitkovetsky Dmitry Sitkovetsky (viool), Ron Ephrat (altviool), Leo Winland (cello), New European Strings Chamber Orchestra o.l.v. Dmitry Sitkovetsky Nonesuch 79341 • 60' • Opname: oktober 1993, Friedrich Ebert Halle, Hamburg |
|
In het Bachjaar 1985 bewerkte violist Dmitry Sitkovetsky de Goldberg-variaties voor strijktrio, ongetwijfeld geïnspireerd door de transcripties die Mozart en Beethoven maakten van delen uit het Wohltemperierte Klavier voor strijkkwartet. Het resultaat is verbluffend: Bachs Bijbel van de variatiekunst verschijnt in een ander, buitengewoon transparant licht, dat het ragfijne lijnenspel op ongehoorde wijze blootlegt. Het label DG bracht in 2006 een opname uit van die bewerking, gespeeld door Sitkovetsky, Nobuko Imai en Mischa Maisky - ik heb hem hier besproken. Brilliant Classics (94621) publiceerde een opname met het Amati Trio, hier eveneens besproken. Sitkovetsky maakte daarna een licht uitgebreide versie voor klein strijkorkest (4-4-3-2-1), geheel in de geest van de concerto grosso traditie zoals Bach die zelf toepaste in zijn Derde Brandenburgse Concert. Die werd in 1993 opgenomen voor het Amerikaanse label Nonesuch. Sitkovetsky droeg zijn bewerking op aan Glenn Gould, wat goed te horen is in de uitgeschreven ornamentatie.
De directe aanleiding tot deze bespreking is een nieuwe opname van deze bewerking van de Goldbergs, dit keer met een iets grotere strijkersbezetting (6-5-4-3-2). Het ensemble is het Londense Britten Sinfonia; geen vast strijkorkest, maar een flexibele groep die per project wordt samengesteld. Thomas Gould is de concertmeester, en in die hoedanigheid kennen we hem ook van het Aurora Orchestra, hier eveneens onlangs besproken. Net als in de 'kleine' versie hangt de kwaliteit van de uitvoering voor het overgrote deel af van de drie solisten. Die ontlopen elkaar niet veel, zowel Sitkovetsky als Gould zijn thuis in dit repertoire en meesters op hun instrument. Datzelfde geldt ook voor de overige strijkers, waarbij opgemerkt mag worden dat Ron Ephrat in Nederland geen onbekende is, als voormalig aanvoerder van de altvioolgroep van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Wel is te merken dat in de twintig jaar die de beide opnamen scheiden het gebruik van vibrato wat minder vanzelfsprekend is geworden. Waar Britten Sinfonia met de eer gaat strijken is in de opnamekwaliteit, door de gulle akoestiek van All Hallows' Church in Londen, die een gouden warmte geeft zonder details te verdoezelen.