CD-recensie
© Paul Korenhof, augustus 2024
Nadine Sierra & Pretty Yende - In Concert Donizetti: Don Pasquale 'Quel guardo il cavaliere ... So anch'io la virtu magica' - La Fille du Regiment 'Chacun le sait' Nadine Sierra, Pretty Yende (sopraan) |
|
Nadine Sierra, een van de grote Lucia's en Violetta's van dit moment, hoorde ik voor het eerst toen zij in de zomer van 2017 naast Leo Nucci optrad in Orange als Gilda in Rigoletto, de rol die gedurende de eerste tien jaren van haar loopbaan min of meer haar internationale visitekaartje was. Met Pretty Yende maakte ik al kennis toen zij in 2008 deelnam aan het IVC in Den Bosch, waar zij onder meer een aria zong uit La sonnambula, een opera die de afgelopen jaren (met Rigoletto, Lucia di Lammermoor en La traviata) een hoeksteen van haar repertoire is geweest. Momenteel vormen beide met Lisette Oropesa (Gilda bij DNO, 2017, en eveneens befaamd als Lucia en Violetta) het drietal sopramen dat internationaal het Italiaanse en Franse lyrische coloratuurrepertoire domineert.
Toch zijn het drie totaal verschillende zangeressen met andere stemmen en als vertolksters ook met andere karakters. Dat zorgt voor een boeiende invalshoek bij dit concert van Sierra en Yende dat in maart vorig jaar in de Parijse Philharmonie werd opgenomen. Als ietwat irritant heb ik overigens wel meteen ervaren dat het 'wie zingt wat' niet echt naar voren komt uit het toch al niet echt op leesbaarheid gerichte cd-boekje (een voorbeeld van de dictatuur van ontwerpers die zelf zulke boekjes niet lezen). Het valt slechts ten dele af te leiden uit de nummertjes achter de namen, al heb ik daarin wel ten minste drie omissies ontdekt. En wie van de beide sopranen in de duetten uit Elisabetta, Regina d'Inghilterra, Norma en Lakmé welke partij zingt, moet de cd-koper kennelijk zelf maar uitzoeken.
Gelukkig blijkt dat laatste niet al te moeilijk. Wie beide stemmen kort na elkaar hoort, weet het rondere timbre van Nadine Sierra al snel te onderscheiden van de iets lichtere en slankere klank van Pretty Yende. Maar helaas is er nog een verschil dat al meteen hoorbaar wordt in de beide aria's van Donizetti waarmee de cd geopend. wordt. Op de door Sierra helder gearticuleerde, met humor en persoonlijkheid gezongen aria van Norina uit Don Pasquale volgt namelijk een aria uit La Fille du régiment die door Yende minder exact gearticuleerd wordt. Bij vlagen is zij zelfs onverstaanbaar en door het grote aantal zwakke of zelfs onhoorbare medeklinkers komt haar vertolking ook iets vlakker en met minder karakter overkomt dan ik zou willen..
In de verzorgd en met veel elegantie gezongen slotscène uit La sonnambula en de andere fragmenten op deze cd revancheert Yende zich weliswaar, maar het verschil blijft hoorbaar, wat het overigens makkelijker maakt om in de drie duetten te weten wie wie is. Daarbij is het duet uit Rossini's Elisabetta een welkom fragment dat we zelden buiten zijn verband tegenkomen, hoewel ik beide zangeressen nog niet zo snel in een complete opname hoor. Hetzelfde geldt natuurlijk voor het duet uit Norma: schitterend gezongen, maar Sierra is in deze fase van haar carrière nog evenmin een Norma als Yende een Adalgisa.
(In die laatste rol zou ik Sierra overigens wel al in een complete opname willen horen - en in dat verband vraag ik mij af of Asmik Grigorian Bellini zou kunnen zingen. Het zou een spannende combinatie worden - en waarom niet? Toen Callas Brünnhilde, Isolde en Kundry zong, verwachtte ook niemand een Norma van haar!)
Het niveau van Sierra's zang- en vertolkingskunst blijkt eveneens uit een uitbundig walslied uit Roméo et Juliette en een fraaie scène uit La traviata die recht doet aan zowel de vocale eisen als aan de dramatiek van niet alleen de aria, maar ook de cabaletta. Een verrassing is dat overigens niet; een dvd met haar complete vertolking behoort tot de opmerkelijkste Verdi-opnamen uit de afgelopen jaren. (zie hier) Yende, die in die scène de interrupties van Alfredo voor haar rekening neemt, horen we ook nog in een enigszins vrije vertolking van het lied van Olympia uit Les Contes d'Hoffmann (waarin ook het publiek even hoorbaar is).
Het lichtere deel van dit duo-recital wordt door Sierra geopend met een bijzonder welkome vertolking van 'A Julia de Burgos' uit Songfest van Bernstein, waarna Yende een song uit The Enchantress van Victor Herbert voor haar rekening neemt. Beide zangeressen samen (hoewel dat de samensteller van het cd-boekje een beetje ontging) horen we in zowel Bernstein's I Feel Pretty als La vie en rose. De luchtige medley waarmee de beide zangeressen hun Parijse optreden besloten, horen we niet op deze cd, maar die is wel beschikbaar als onderdeel van de download-versie.
Giacomo Sagripanti en Les Frivolités Parisiennes verzorgen passende begeleidingen en zullen ongetwijfeld ook enkele instrumentale delen voor hun rekening hebben genomen die we zowel op deze cd als bij de download moeten missen, Universal presenteert de cd onder de titel 'In Concert', maar afgezien van enig gegniffel tijdens de aria van Olympia zijn de publieksreacties zoveel mogelijk geëlimineerd. Toch jammer. Een eerlijke live-opname met een enthousiast publiek zou vermoedelijk (nog) meer sfeer hebben gehad.