Midsummer Night

Operafragmenten van Alwyn Miss Julie, Stravinsky Le rossignol, Walton Troilus and Cressida, Floyd Susannah, Dvořák Rusalka, Britten Peter Grimes - Paul Bunyan - The Turn of the Screw, Lehár Die lustige Witwe, Barber Vanessa, Messager Monsieur Beaucaire, Herrmann Wuthering Heights, Korngold Die tote Stadt.

Kate Royal (sopraan) m.m.v. Andrew Staples (tenor), Thomas Allen (bariton), Crouch End Festival Chorus, Orchestra of English National Opera o.l.v. Edward Gardner

EMI Classics 2681922

Opname: 2008/2009

Kate Royal

Liederen en aria's van Debussy, Delibes, Canteloube, Ravel, Stravinsky, Strauss, Granados, Rodrigo e.a.

Kate Royal (sopraan), Academy of St Martin-in-the-Fields o.l.v. Edward Gardner

EMI Classics 3944192

Opname: 2007

---

Sinds de toen 25 jaar oude Kate Royal tijdens het Glyndebourne Festival 2004 voor een zieke collega mocht inspringen als Pamina in Die Zauberflöte, geldt deze jonge Britse als en van de meestbelovende lyrische sopranen van dit moment. Met haar slanke, egale timbre en haar rijzige verschijning doet zij in eerste instantie denken aan de jonge Sylvia McNair, maar bij nader inzien blijkt haar timbre iets breder en dat brengt haar meer in de buurt van Renée Fleming. In die richting wijst ook een muziekkeuze waarin het Duitse romantische repertoire zich steeds weer aandient, zowel in liederen als in operafragmenten. Daarnaast blijken haar stem en voordracht zich ook bijzonder blijken te lenen voor een Franse componist als Massenet en eigenlijk is het verrassend dat een aria als 'Depuis le jour' uit Louise van Charpentier op haar twee eerste cd's ontbreekt. Die rol lijkt haar op het lijf geschreven.

Kleuren van de nacht
Een kort optreden in het Van Gogh Museum, waar op dat moment de tentoonstelling 'Van Gogh en de kleuren van de nacht' te zien was, markeerde eind mei de verschijning van haar tweede cd, Midsummer Night. De titel werd ontleend aan een fragment uit Miss Julie van Alwyn waarmee de cd wordt geopend, en die thematische lijn wordt doorgetrokken via composities van onder anderen Stravinsky (De nachtegaal), Dvořák ('Lied aan de maan' uit Rusalka) en Messager ('Rossignol' uit Monsieur Beaucaire).
Andere fragmenten die minder duidelijk 'nachtelijk' zijn, passen qua sfeer uitstekend in die lijn, al is in mijn oren het 'Vilja-lied' uit Die lustige Witwe van Lehár toch een beetje een vreemde eend in de bijt. Dit is trouwens met de aria uit Rusalka een fragment waarin Kate Royal minder overtuigt. In alle andere fragmenten munt zij uit voor vloeiende lijnen bij een voordracht die ietwat naar het introverte neigt, terwijl zij hier in haar vocale accentuering net iets te theatraal is, bijna neigend naar het uiterlijk effect. Misschien is dit ook muziek die meer 'ervaring' vraagt, iets wat mogelijk ook gezegd kan worden van 'Do not utter a word' uit Vanessa van Barber - maar fraai gezongen wordt dit fragment zeker wel!
Aan de andere kant horen we hier ook die prachtige 'Embroidery aria' uit Peter Grimes van Britten (met niemand minder dan Thomas Allen in de replieken van Balstrode) en tot slot van de cd een paar zeldzame juweeltjes: 'How beautiful it is' uit The Turn of the Screw van Britten en 'I have dreamt' uit Wuthering Heights van Herrmann. De afsluiting met 'Mariettas Lied' uit Die tote Stadt van Korngold is een waagstuk waar Kate Royal zich uitstekend doorheen slaat.

Debuut-cd
De grote variëteit op de cd Midsummer Night wordt overigens nog overtroffen door het brede palet van haar debuut-cd met één enkele opera-aria, 'No word from Tom' uit The Rake's Progress van Stravinsky, een fragment waar zij toen eigenlijk nog niet aan toe was. Het lijkt zo makkelijk en zij zingt het prachtig, maar tien maten van Dawn Upshaw of Sylvia McNair laten een wereld van verschil horen.
Het grootste pluspunt van die eerste cd lag in een brede schakering aan liederen van Debussy, Canteloube, Ravel, Strauss, Granados en anderen, en de verrassing die deze uitgave in 2007 opriep, is nog steeds navoelbaar. Waar Royal nu associaties oproept met McNair en Fleming, leek zij zich toen vooral te treden in de voetsporen van Victoria de los Angeles en Kiri Te Kanawa. Ook daar overigens met duidelijke verschillen. In 'Baïlèro' uit de Chants d'Auvergne van Canteloube blijft De los Angeles op bijna engelachtige wijze zweven boven een grond waar Royal met beiden benen op staat. Tegelijkertijd klinkt zij ook menselijker en hartstochtelijker (minder 'poezelig' zo u wilt) dan Te Kanawa en dat is heel wat!

Integriteit
Een enorm risico nam zij door meteen op die eerste cd haar visie op 'Morgen' van Strauss te poneren en om heel eerlijk te zijn: met de eenvoud en de oprechtheid van die interpretatie heeft zij mijn hart gestolen. Het typeert de meeste van haar vertolkingen die stuk voor stuk integriteit uitstralen. Dat af en toe een titel iets minder geslaagd lijkt, is meer de schuld van het huidige systeem, waarin solisten zich meteen met een hele cd moeten presenteren. Op dat punt hadden de zangers 'van vroeger', toen op een 78t-plaat maar twee aria's of liederen pasten, het heel wat makkelijker!