CD-recensie
© Paul Korenhof, februari 2021
I am Hera Gluck: Orfeo ed Euridice 'Qual vita . . . Che fiero momento' |
Met de PR van DG bij deze cd ben ik het helemaal eens: het optreden van Hera Hyesang Park in de Münchner productie van 7 Deaths of Maria Callas was opmerkelijk. Als geheel kon dit brok muziektheater van Maria Abramovic, dat in september via internet de wereld over ging, mij niet overtuigen, maar bij de Traviata-scène van de mij nog onbekende Koreaanse sopraan ging ik toch even rechtop zitten. De diepte die Callas eraan gaf was nog ver te zoeken, maar de stem en voordracht van de jonge zangeres waren veelbelovend.
Een jaar eerder trok haar optreden in Glyndebourne als Rosina in Il barbiere di Siviglia eveneens grote aandacht en ook enkele andere dragende rollen (o.a. Adina in L'elisir d'amore in Macau) werden enthousiast ontvangen. Verder bestaan haar wapenfeiten echter vooral uit concerten, enkele kleine rollen in de Met, grotere rollen (o.a. Zerlina in Don Giovanni in de Met) die vanwege Covid-19 niet doorgingen, en een reeks engagementen waarvan nog steeds onzeker is of die wel gerealiseerd kunnen worden.
Vroeger zou een veelbelovende jonge zangeres een singletje of ep'tje maken, maar in deze tijd is het meteen een hele cd - als althans een opname nog economisch aantrekkelijk wordt geacht. Dat dit het geval was, hangt wellicht samen met een groeiende populariteit van Hera Hyesang Park in Korea. Daarop wijzen niet alleen de Koreaanse vertalingen in het cd-boekje. Afgezien van de opname zelf was de complete productie van deze in Wenen gemaakte cd namelijk in Koreaanse handen.
De eerste indruk via de cd is die van een fraaie, goed gehanteerde lyrische sopraan, uitstekende coloraturen, grote muzikaliteit en een heldere, verzorgde tekstweergave. Vaak zijn sopraanstemmen moeilijker te verstaan dan donkerder timbres, maar op dit punt onderscheidt Park zich gunstig van het algemeen gemiddelde. Wel heeft zij haar volume in de hoogte nog niet helemaal onder controle, maar dat is wellicht een kwestie van tijd en goede coaching.
Mijn indruk van haar interpretatieve kwaliteiten is wisselend. Luchtiger en minder gecompliceerde fragmenten als de aria's uit Orfeo ed Euridice, La serva padrona en Giulio Cesare komen goed uit de verf, evenals Rosina's Una voce poco fa, maar bij de aria's van Mozart heeft zij nog te weinig ervaring om iets essentieels aan haar zang toe te voegen. Ilia's 'Padre, germani' klinkt te heftig, in Zerlina's 'Vedrai carino' en Pamina's 'Ich fühl's' mis ik inhoud en vooral emotie en in Susanna's 'Deh, vieni' hoor ik weinig meer dan charme.
Dat laatste ligt niet alleen aan de net iets te snelle en nadrukkelijk maatvaste begeleiding door De Billy. Zowel het recitatief als de aria missen de humor en het raffinement van een meisje dat bezig is met het verleiden van een geliefde die haar in het geheim afluistert. Het klinkt te recht-toe recht-aan en hetzelfde geldt voor de virtuositeit van Fiorilla in Il Turco in Italia en de met weinig morbidezza gezongen aria van Giulietta. Musetta's walslied en Lauretta's 'O mio babbino caro' liggen haar vooralsnog duidelijk beter.
Een extra dimensie krijgt de cd door twee verrassend 'Europees-tonale' Koreaanse liederen. "Like The Wind That Met With Lotus" van Joowon Kim biedt tegen een soms ijl-etherische achtergrond een ontwikkeling van de melodische lijn van bijna monotoon introvert naar groeiende emotionaliteit. Ook in het eerste deel van de overwegend fragiele toonzetting van Psalm 23 door Un-Yung La horen we een dergelijke climaxwerking. Het het daarop volgende, lang uitgesmeerde decrescendo mist als suggestie van berusting en overgave zijn effect niet.
De constatering dat Hera Huesing Park in deze Koreaanse fragmenten niet alleen overtuigt maar zelfs ontroert, komt op zich natuurlijk niet als een verrassing, maar het had ook anders gekund. Verrassend was wel dat ik hier voor het eerst het gevoel had van het volledig samengaan van zang en begeleiding. Het 'Italiaanse deel' klonk mij over het algemeen namelijk te ruimtelijk, alsof er door de corona-maatregelen wel een heel veilige afstand tussen soliste en orkest was geschapen.