CD-recensie

Zuidelijke gloed uit Duitsland:

Anja Harteros - Bella Voce

 

© Paul Korenhof, augustus 2006

 

Mozart: Idomeneo 'D'Oreste e d'Ajace' - Le nozze di Figaro 'Porgi amor' - Così fan tutte 'Temerari... Come scoglio' - 'E parte... Per pietà' - Ah, lo previvi... Deh, non varcar (KV 272) - Vado, ma dove? ((KV 383) - Misera!, dove son? (KV 369).

Haydn: Scena di Berenice 'Berenice che fai?'

Anja Harteros (sopraan), Wiener Philharmoniker o.l.v. Pinchas Steinberg.

RCA 82876771432


 
  (Foto Markus Tordik/IMG)

In een Nederland waar het belangrijkste muziektijdschrift een spectaculaire dvd-versie van de opzienbarendste Traviata in decennia pas na driekwart jaar signaleert, is het moeilijk op de hoogte te blijven van de echt opmerkelijk fonografische noviteiten. (Nederland is trouwens ook het enige land waar de middelmatige directie van die uitgave, op dat punt de zwakste in decennia, kennelijk niet gehoord wordt, wat resulteert in tienen en zelfs een Edison...). Voor het echte nieuws moet je hier nog steeds niet zijn, maar gelukkig attendeerde een van mijn Duitse collega's mij op de eerste solo-cd van zijn landgenote Anja Harteros, de in 1972 in Bergneustadt bij Keulen geboren dochter van een Griekse vader en een Duitse moeder. In 1999 sleepte zij de eerste Duitse Cardiff overwinning ('Singers of the World') in de wacht en al in 2003 stond zij op het toneel van de Met als een jeugdige, maar opmerkelijke 'donkere' gravin Almaviva in Le nozze di Figaro ('blond staat me absoluut niet!') die er al een jaar later gevolgd werd door een trefzeker projecterende Donna Anna (Don Giovanni).

Meteen bij Elettra's 'D'Oreste e d'Ajace' (Idomeneo) is duidelijk dat we zeker niet te maken hebben met de zoveelste lyrische sopraan van het type dertien-in-een-dozijn. Al met haar eerste inzet presenteert Harteros zich als een 'lirico-spinto' (Duits: jugendlich-dramatisch) en die indruk wordt bevestigd door een eveneens verschenen Traviata (daarover later meer) en door het feit dat zij inmiddels ook rollen als Agathe (Freischutz), Eva (Meistersinger) en Elisabeth (Tannhäuser) aan haar repertoire heeft toegevoegd. Dat zij in Idomeneo Elettra prefereert boven Ilia, wekt ook geen verbazing. Haar stem voering en haar tekstbehandeling doen denken aan de school waaruit Elisabeth Grümmer is voorgekomen, maar haar timbre heeft een zuidelijker glans, een beetje als een Mirella Freni met meer kern en meer metaal. En niet onbelangrijk: met meer dramatiek en meer persoonlijkheid. Haar techniek stelt haar in staat grote lijnen door te trekken zonder dat haar werkelijk exceptionele aandacht voor details verslapt, haar kleuring kan per noot verschillen en alle mogelijkheden voor een prachtig Italiaans messa di voce zijn aanwezig. Hoogte en fiorituren leveren niet de minste problemen op en ook de triller is in aanleg aanwezig, maar ik ben er nog niet zeker van of zij die ook kan aanhouden. In de eerste week van januari zullen we het weten, want dan zendt de Met I puritani uit met Anja Harteros als Elvira.

(Foto Markus Tordik/IMG)

Op deze cd begint Harteros met drie Mozart-rollen, Elettra, de gravin en Fiordiligi, waarbij zij de karakterverschillen meteen weet te treffen, terwijl in de beide aria's uit Così fan tutte eveneens aandacht voor het dramatisch verschil. De drie concertaria's zijn miniatuurtjes van schakeringskunst, waarbij vooral het slotdeel van 'Deh, non varcar' (KV 272) een ontroerende intensiteit bezit. Ik had alleen in de opname graag iets meer op de voorgrond gehad.. Nu blijft het aandeel van Steinberg en de Wiener Philharmoniker te veel 'begeleiding' terwijl zowel de zang van Harteros als het orkestspel zelf meer waard is (om nog maar niet te spreken over de muziek zelf).

Het hoogtepunt werd voor mij de Scena de Berenice van Haydn, hier uitgevoerd als een miniopera vol vocale virtuositeit zonder dat die virtuositeit ook maar even doel op zich dreigt te worden. Deze scène moet zich kunnen meten met Beethovens Ah, perfido!, maar dat gebeurt helaas veel te weinig, maar dient zich zo'n uitvoering aan, dan wordt Haydns soloscène ook een gebeurtenis op zich. (Een uitvoering van Ah, perfido! door Harteros kan trouwens ook een belevenis worden!) Kortom: een cd die de moeite meer dan waard is van een zangeres om in de gaten te houden. En dan heb ik één niet onbelangrijk punt nog niet vermeld: ieder woord is verstaanbaar! Aanbevolen!!!


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links