CD-recensie

© Paul Korenhof, juni 2018

Mijn eerste kennismaking met Händel's charmante pastorale, een meesterstukje van eenvoud en verfijning, dank ik aan een opname uit 1960 met Joan Sutherland, Peter Pears en Owen Brannigan, toen drie groten van het Londense operatoneel, een echt koor en een traditioneel kamerorkest onder leiding van Sir Adrian Boult. Het was een uitvoering in de beste Britse Händel-traditie, waarbij was gekozen voor de versie in één akte zonder het duetje 'Happy we' dat de componist bij de opsplitsing achter het eerste bedrijf plaatste.

Dat 'Happy we' horen we wel in de nieuwe opname onder Christian Curnyn en natuurlijk worden de koren hier gezongen door vijf solisten - niet 'de vijf solisten', want de sopraan Lucy Crowe werd in de koordelen vervangen door Rowan Pierce. De reden wordt niet vermeld, maar die kan heel prozaïsch zijn, want aangezien de opname van dit anderhalf uur durende werkje over een viertal dagen werd uitgesmeerd, lijkt het onwaarschijnlijk dat het gebeurde om Crowe te ontzien. Galatea mag dan een klassiek personage zijn, een Elektra is zij vocaal beslist niet!

Muzikaal wordt deze productie van de Early Opera Company gedragen door een heerlijk luchtig en lichtvoetig 16-koppig orkestje met een merendeels authentiek instrumentarium bij een stemming van A=415 Hz die maakt dat de muziek een enorme rust uitademt. Het slanke, meisjesachtige timbre van Lucy Crowe en de jongensachtige charme van Allan Clayton verlenen de beide titelrollen een elegante jeugdigheid, terwijl Benjamin Hulett en Jeremy Budd zorgen voor een passende ondersteuning, al was met drie tenoren iets meer vocaal contrast soms wel wenselijk (maar dat verwijt treft de componist meer dan de zangers). De bas-bariton Neal Davies zet daar een welluidende Polyphemus tegenover, maar met Owen Brannigan nog altijd in mijn oren mis ik in zijn portrettering toch wat komisch ge accentueerde karaktertekening. Chandos verzorgde een heldere, fraai uitgebalanceerde opname en een informatief, geheel Engels cd-boekje.

index