CD-recensie
© Paul Korenhof, december 2023 |
De grote verrassing van deze was voor mij het aandeel van Jonas Kaufmann. Heeft hij bij zijn eigen uitstapjes naar operetteland nog weleens de houding van 'hoor eens hoe mooi ik zingen kan', hier speelt hij in drie fragmenten (Das Lied der Liebe, Im weißen Rößl, Der Opernball) een heerlijk bescheiden tweede viool, maar treft daarbij wel de operettesfeer op een manier zoals ik die in moderne tijden zelden gehoord heb. Ten dele zou dat ook te maken kunnen hebben met de opname. Bij het ontcijferen van de kleine lettertjes ontdekte ik namelijk dat dat voor drie titels een 'additional recording' in Salzburg had plaatsgevonden - en datzijn precies de titels met Kaufmann. De conclusie ligt voor de hand: die drie titels zijn in januari door Diana Damrau in München opgenomen en het aandeel van Kaufmann is twee maanden later in Salzburg ingedubd. Ik moet zeggen dat ik tijdens de eerste beluistering bij die drie titels niets bespeurd heb van iets kunstmatigs. Dat gevoel had ik wel een beetje bij het terzet met Elke Kottmair en Emily Sierra uit Das Spitzenbuch der Königin, maar de foto van beide zangeressen samen met Damrau en de dirigent lijkt erop te wijzen dat hier niets bijzonders aan de hand is geweest. Hoe het ook zij, om de een of andere reden klinkt dat fragment mij niet lekker in de oren, maar dat is dan ook het enige wat voor mij op deze cd is aan te merken. Een andere verrassing is de samenstelling met iets meer dan een uur (net niet te lang) fragmenten uit Weense, Duitse en Franse operettes waaronder diverse fragmenten die we zelden of nooit (meer) tegenkomen. Ten onrechte, zoals hier blijkt, zeker waar het de tegenwoordig sterk verwaarloosde Franse operette betreft. Graag had ik daar nog meer van gehoord, ook omdat Damrau er de juiste lichtvoetigheid voor aan de dag legt, maar de samenstelling is uitstekend en zorgt dat geen van de opgenomen genres wordt bevoor- of benadeeld. Bij dat alles lijkt Damrau zich overal even goed thuis te voelen, zelfs zo goed dat Erato best van haar populariteit gebruik mag maken om in de toekomst de Franse operette wat meer in de schijnwerper te plaatsen. Iets meer aandacht voor het Duitse repertoire kan trouwens ook geen kwaad in een wereld waarin het woord operette door vrijwel iedereen meteen met 'Weens' wordt geassocieerd. En laat dat nu net het enige genre zijn waarin Damrau net iets minder excelleert. De stem, de zang, de frasering, de humor, alles is er, alleen hadden haar vertolkingen hier toch een fractie meer Weense 'Schmelz' mogen bevatten. Opname en begeleidingen sluiten uitstekend aan bij de zang van de sterzangeres zonder dat haar stem in het klankbeeld overheerst. Al met al een fraai homogeen geheel en bepaald geen 'one woman show', al suggereert de presentatie dat wel een beetje. Wel een klein punt van kritiek: kleine roze lettertjes op een zwarte ondergrond zijn niet echt bevorderlijk voor de leesbaarheid van de cover en de priegelige lettertjes in het cd-boekje zijn dat nog minder. Eén troost: wie de begeleidende teksten niet leest, loopt geen geestelijke rijkdom mis! index |
|