CD-recensie

 

© Paul Korenhof, november 2019

Benjamin Bernheim

Massenet: Werther 'Pourquoi me réveillere' - Manon 'En fermant les yeaux'
Donizetti: L'elisir d'amore 'Una furtiva lagrima - Lucia di Lammermoor 'Fra poco a me ricovero'
Gounod: Roméo et Juliette 'Ah! lève-toi, soleil' - Faust 'Salut, demeure'
Verdi: La traviata 'De'miei bollenti spiriti'- Rigoletto 'Parme veder le lagrime' - Luisa Miller 'Quando le sere'
Tsjaikovski: Jevgeni Onegin 'Koeda, koeda'
Godard: Dante 'Tout est fini'
Berlioz: La damnation de Faust 'Nature immense'
Puccini: La Bohème 'Che gelida manina'

Benjamin Bernheim (tenor)
Praagse Philharmonia
Dirigent: Emmanuel Villaume
DG 483 6078
Opname: Praag, aug-sept 2018, mei 2019

   

Een van de redenen voor mijn recente bezoek aan diverse voorstellingen in Parijs was de medewerking van Benjamin Bernheim aan een nieuwe productie van La traviata in het Palais Garnier (klik hier). Geheel onbekend was deze jonge Franse tenor bij mij overigens niet en ook op deze pagina's had ik hem al met groeiend enthousiasme gesignaleerd, vooral in een bijzondere uitgave van de eerste versie van Faust (klik hier). Al eerder had hij overigens mijn aandacht getrokken dankzij zijn verbintenis met de Oper in Zürich, waar hij onder meer te horen is geweest in I Capuleti e i Montecchi en in de Nabucco die wij in januari bij DNO te zien zullen krijgen. Zonder Bernheim, dat wel, maar ondertussen hoop ik stiekem wel dat Sophie de Lint in Zürich een goede band met hem heeft opgebouwd . . .

De eerste solo-cd van Bernheim bevestigt in alle opzichten de indruk die ik tot nu toe van hem gekregen heb: een slank getimbreerde, uiterst muzikale lyrische tenor met een egaal timbre in alle registers en een nooit geforceerde, stralende hoogte zonder dat ik daarbij arena-associaties krijg. Daarbij komt een duidelijk tekstbegrip, niet alleen in het Franse repertoire, waarbij maximale verstaanbaarheid gecombineerd wordt met een breed palet aan stemkleuren, en met een frasering die getuigt van smaak en inlevingsvermogen.

Enkele kleine wensen blijven vooralsnog onvervuld. Zo zou ik in een recital van een uur met fragmenten uit veertien verschillende opera's iets meer differentiatie tussen de verschillende rollen willen horen. Wellicht is dat een terrein waarop meer ervaring vereist is en iets waarin Bernheim dus nog kan groeien. Zo klinkt de lieve, simpele Nemorino hier naar mijn smaak een beetje te veel als een zelfbewuste jonge minnaar, zeker in zijn plaatsing tussen emotionele minnaars als Werther en Romeo.

Een ander punt is dat hij zich wel een meester betoont in het hanteren van pianissimo en mezza voce, maar dat de typisch Franse 'voix mixte' niet sterk ontwikkeld is. Ik hoorde dat al in de complete Faust en het wordt hier al meteen duidelijk in de eerste woorden van Werther ('Toute mon âme est là'), wellicht nog meer in Lenski's aria uit Jevgeni Onegin. Juist dat element is ook precies wat de inzet van Nemorino's 'Una furtiva lagrima' het bescheiden toontje zou kunnen geven dat hem nog meer tot de eenvoudige, ongeletterde boerenjongen had kunnen maken.

Emmanuel Villaume dirigeert het Praagse orkest met gevoel voor stijl en geeft de solist alle ruimte zonder zich al te dienstbaar op te stellen. Ook de balans maakt duidelijk dat het hier primair om de vocale prestaties gaat, maar die zijn die aandacht dan ook ten volle waard.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links