CD-recensie
© Kees de Leeuw, december 2022
Zenith Jiménez/Biber: Passacaglia I: Origin - Passacaglia II: Northern Winds - Passacaglia III: The Guardian - Passacaglia IV: Night Angel - Passacaglia V: Silence Anna Stegmann (blokfluiten), Jorge Jiménez (viool, altviool, vedel, elektronica) |
Anna Stegmann en Jorge Jiménez hebben een vervolg gegeven aan hun eerder bij GWK uitgebrachte cd Lunaris (hier door mij besproken). Het is feitelijk hetzelfde concept: een extreem korte cd die voornamelijk bestaat uit korte composities of delen hieruit. Het zijn praktisch allemaal vrije bewerkingen voor verschillende soorten blokfluit en violen met daarnaast een belangrijke rol voor wat als elektronica omschreven wordt. Helaas, wat hiermee precies wordt bedoeld, wordt nauwelijks toegelicht. In Nadir van Hatzis wordt een tape gebruikt, in andere composities zou het om een synthesizer of vergelijkbaar instrument kunnen gaan.
Evenals bij Lunaris is de informatieverstrekking nogal summier. Dat ervaar ik als een gemis omdat het bij een dergelijk programma een toelichting sowieso nuttig is. Ik had bovendien graag geweten waarom ze juist deze composities gekozen hebben. Een korte cd met veel korte stukken die in zekere zin gepopulariseerd zijn en met een zeer beknopte toelichting. Probeert GWK met de cd's een nieuwe, jongere doelgroep te bereiken?
Stegmann en Jiménez zijn bovenal bekend als specialisten op het gebied van de oude muziek. Zoals veel musici die zich specialiseren in deze richting studeerden zij onder meer in Nederland. Sinds enkele jaren vormen zij een muzikaal duo dat af en toe optreedt. Hun agenda's staan vol met andere muzikale activiteiten waarbij ze hun eigen wegen volgen.
Zenit(h) is de naam van het punt aan de hemelbol dat loodrecht boven de waarnemer staat, het hoogste punt aan de hemel. Het tegenovergestelde punt heet nadir. Nadir is de titel van een gelijknamige compositie van de Grieks-Canadese componist Christos Hatzis. Volgens de toelichting werd hij geboren in 1935 maar op diverse internetpagina's staat 1953 en gezien de foto's lijkt me dit beduidend aannemelijker. Opmerkelijk is dat hij op zijn webpagina zelfs in zijn cv van 54 pagina's geen geboortejaar vermeldt.
Met 7 minuten is het oriëntaals klinkende Nadir het langste stuk op de cd. Hatzis heeft de nadir figuurlijk opgevat, het is een soort van requiem van dieptepunten uit zijn leven. Ik associeer een requiem evenwel niet met de soms opzwepende muziek van Hatzis en dat geldt ook voor de korte pseudo orkestrale uitbarstingen die mij doen denken aan Ekseption, een Nederlandse symfonische rockgroep die diverse klassieke composities als uitgangspunt nam en vooral in de jaren '70 actief en bekend was.
Bij Zenith heb ik nauwelijks een concrete voorstelling, tenzij je het figuurlijk beschouwt. Met Le ray au soleyl (zonnestraal) heb ik nog wel associaties, maar wat heeft de Gymnopédie No. 1 van Satie met zenit te maken? De vorige cd Lunaris, verwijzend naar de maan, vond ik qua thema concreter en sprak mij daarom meer aan.
Het is een bonte mix van nogal uiteenlopende en soms flink bewerkte composities die fraai in elkaar overlopen. De musici zijn toegewijd en zeer bekwaam en de opname in de schuilkerk de Hoop in Diemen is prachtig. In zijn soort lijkt het mij een heel goede cd. Zelf luister ik liever naar de andere cd's van het GWK label.