CD-recensie
© Kees de Leeuw, oktober 2018
De koning van de instrumenten ontmoet de koningin van de instrumenten, noemt trompettist Otto Sauter het programma van deze 3 cd's. Orgel en trompet zijn blijkbaar een goede en succesvolle combinatie. Trompettisten als Håkan Hardenberger, Maurice André, Ludwig Güttler en Alison Balsom ontkwamen er niet aan en Otto Sauter evenmin. Eerder maakte hij opnames met organist David Timm. De nadruk in de trompet/orgel cd's ligt vaak op muziek uit barok en zijn het vooral arrangementen die we horen. Het is dus niet vreemd dat twee van de drie cd's uit deze box zijn gewijd aan barokmuziek. Dat Bach onmisbaar is moge duidelijk zijn, maar hier wordt niet voor de meest populaire muziek gekozen en dus geen Jesu bleibet meine Freude. Wanneer gekozen wordt voor Albinoni en Alessandro Marcello is de kans op verrassingen kleiner. Ook Sauter en zijn kompaan Schmitt ontkomen niet aan een zekere voorspelbaarheid, maar gelukkig bieden ze de ervaren luisteraar van dit genre wat onbekender arrangementen, zoals de composities van Albrechtsberger en Roberto Valentino (ook bekend als Robert Valentine). Christian Schmitt speelt diverse werken (o.a. Bruhns, Muffat, Mendelssohn) zonder Sauter. Hij heeft een lichte toets maar het is niet altijd de meest frivole orgelmuziek die hij gekozen heeft. De vrolijkheid en vreugde die meestal overheerst op vergelijkbare cd's is daarom wat minder aanwezig en temeer omdat beide cd's met een adagio eindigen. Het bekende Adagio van Albinoni/Giazotto is twee maal geregistreerd. Dat het live-opnamen zijn hoor je deels aan onzuiverheden bij Sauter en het eeuwige gekuch van het publiek, maar hinderlijk is het niet. Erg jammer is dat de componist Johann Samuel Endler die prachtige orkestsuites met een hoofdrol voor koperblazers componeerde ontbreekt op het programma. Eerder brak Sauter een lans voor hem en het zou mooi zijn als hij dat nog veel vaker deed.
De derde cd werd niet live opgenomen en bevat nieuwere muziek. Een goed vertolkte orgelsonate van Mendelssohn vormt een rustpunt tussen twee componisten die in de twintigste eeuw geboren werden. Qua repertoire is het interessant dat we twee werken van de Nederlander Jan Koetsier (1911-2006) horen. Hij bracht een groot deel van zijn leven in Duitsland door en componeerde veel voor koperblazers. Mijn gedachte dat Koetsier wat weinig compositorische ontwikkeling had doorgemaakt in een halve eeuw bleek fout. Want de beide composities verschillen geen 50 jaar zoals lijkt door het foutieve opusnummer van de partita op de achterkant van de cd, maar 15 jaar. Gelukkig geeft het cd-boekje wel het juiste opusnummer. Als je een oordeel mag uitspreken aan de hand van twee composities krijg je de indruk dat Koetsier betrekkelijk conventioneel was en hield van de heroïsche trompet en echo effecten. In de partita wordt het echo effect met één trompet bereikt, in het aan Sauter opgedragen Echo concert uit 1989 blaast Franz Wagnermeyer de tweede partij. Ook het Adagio van de Tsjechische componist Juraj Filas (1955) is niet echt modern want het grijpt terug op de adagio's van Marcello en Albinoni/Giazotto die hij met Sauter speelde op concerten tijdens een cruise door de Pacific en de Caribische Zee. Het is wel heel mooi en Sauter mag trots zijn op het feit dat Filas het aan hem opdroeg. Beethoven is één van de favoriete componisten van Juraj en was de inspiratiebron van Appassionata. Het is een energieke, afwisselende en verrassende compositie. Ik vond het wel prettig om mooie veelal onbekende muziek te horen naast de wat platgetreden paden van de barokmuziek in dit genre.
De uitvoeringen zijn goed tot zeer goed. Wel vind ik dat Sauter soms wat ongeïnspireerd overkomt en je niet helemaal pakt. Christian Schmitt is een prima organist, maar ik denk dat hij nog wat vrijer in zijn spel kan worden. Opnamedata kan ik niet vinden, maar ik neem aan dat het om registraties van de afgelopen jaren gaat.