CD-recensie

 

© Kees de Leeuw, december 2022

Humanity - Simone Drescher

Nordgren: Concert voor cello en strijkorkest nr. 1 op. 50

Vasks: Klatbutne (Concert voor cello en strijkorkest nr. 2)

Bach/Scheiwiller: Aria in c uit Pastorale BWV 590 – Koraalvoorspel “Erbarm' dich mein, oh Herre Gott BWV 721

Simone Drescher (cello), Sinfonietta Riga o.l.v. Janis Liepins
GWK records GWK 157 • 70' • Opname: jan. 2022, Reformatorische Kerk, Riga (Letland)

 

Simone Drescher werd geboren in 1990 in Herdecke, zo;n 20 kilometer verwijderd van Dortmund, waar in haar kindertijd haar muzikale opleiding begon. Later studeerde zij in Düsseldorf, Weimar en Berlijn. In 2021 voltooide zij haar opleiding in Berlijn met een uitvoering van Elgars Celloconcert in het Konzerthaus met het gelijknamige orkest. Ik denk dat het voor slechts weinig conservatoriumstudenten is weggelegd: de luxe van een grote concertzaal met een gerenommeerd.
Maar al eerder gaf ze al concerten met professionele musici in haar vaderland. Kort na haar examen trad ze op in Kroatië en ook in Nederland, tijdens het Oranjewoud Festival.

Maar ze was natuurlijk al veel eerder opgemerkt, met onder meer masterclasses bij David Geringas en Natalia Gutman. Ze ontving diverse prijzen en kreeg al in 2004 een kostbaar instrument te leen van de Deutsche Stiftung Musikleben. In 2012 ontving ze ter aanmoediging de GWK Förderpreis. Nu, tien jaar later, mocht ze bij GWK haar debuut-cd uitbrengen.

Voor een eerste cd mag het repertoire opmerkelijk heten. De composities van Vasks en Nordgren zijn bepaald geen gemeengoed: niet in de concertzaal en zelfs niet op cd. Een belangrijk deel is gewijd aan de Vasks Klatbutne, een werk waarin aanwezigheid, presentatie centraal staat, of meer concreet: 'ik ben er, jij bent er, we zijn er nu.' Muziek die volgens de componist moet verbinden in een tijdperk waarin veel mensen de verbinding met geloof, idealen of zelfs liefde zijn verloren. Zoals Vasks het ooit zei: muziek is voeding voor de ziel en het moet daarom de mensen raken. Dit ervoer Simone Drescher al toen ze zijn Gramata cellam, het boek, de 'grammatica', voor cello bestudeerde. Die kennismaking vond ze verrassend omdat ze een gevoel ontdekte dat ze niet kende en waarbij het niet alleen om verbinding gaat, maar om alle denkbare menselijke gevoelens, zoals vreugde en geluk, verdriet, boosheid of vertwijfeling. Gevoelens ook die de componist in zijn werk uitstraalt en wat door Drescher perfect wordt aangevoeld.

Vasks verklaarde ook dat deze muziek zijn leven weergeeft. Het eerste deel is overwegend kalm, dan volgt een soms geagiteerd en zeer intens middendeel (dat overigens ook rustige momenten bevat) en eindigt uiteindelijk met een wiegenlied. Bij het middendeel denk je onwillekeurig aan de ruim veertig jaar die de componist in de Sovjet-Unie heeft doorgebracht, een tijdperk waarin voor menselijkheid, liefde en verbondenheid niet of nauwelijks plaats was. Heel mooi dat Drescher zich zo enorm goed heeft weten in te leven in het werk van een componist die in heel andere omstandigheden is opgegroeid en ruim veertig jaar ouder is dan de celliste. Het past daarmee prima in een cd-programma dat de titel Humanity draagt.

Simone Drescher heeft zich voorgenomen om het werk van de Finse componist Pehr Henrik Nordgren (1944-2008) meer te promoten omdat hij in Duitsland nauwelijks bekend is. Of dit lukt waag ik echter te betwijfelen. Aan de celliste zal het niet overigens liggen, want ze toont zich een gepassioneerd pleitbezorger van Nordgren. Diens Celloconcert is zeker fascinerend, somber en dreigend, waarin wanhoop en treurnis de hoofdtoon voeren. Zelfs Drescher noemt de klankkleuren in het eerste deel, dat bij haar associaties met een toendra oproept, koud en duister. In het derde en tevens laatste deel, Hymne, is soms letterlijk maar vooral figuurlijk de tragiek van Sjostakovitsj te horen, muziek die somberheid en moedeloosheid uitstraalt. met niet meer dan flarden van hoop. Des te meer bewondering heb ik voor Simone Drescher die er toch voor en bovendien technisch zeer veeileisend is.

De twee korte werken van Bach werden gearrangeerd door Simon Scheiwiller (1981). Ze vormen een mooi contrast maar dienen tevens als geschikte aanvulling op de twee andere composities. Simone Drescher ziet duidelijk paralellen tussen Bach en Vasks in hun universele esthetiek en emotionaliteit, en daarmee menselijkheid, de leidraad van deze cd. Waarbij komt dat vergiffenis, medelijden en generositeit een belangrijke rol spelen bij Bach én menselijkheid. Een bijzonderheid in het arrangement van het koraalvoorspel is de kleine vocale tekstloze maar wel bijzondere bijdrage van Drescher.

Drescher blijkt een veelzijdig musicus die haar instrument uitstekend beheerst. Het begeleidende kamerorkest uit Riga valt wat minder op door de prominente aanwezigheid van de solocellopartij. Maar de musici bieden de soliste prima ondersteuning. Het mooi verzorgde cd-boekje met interview, begeleidende tekst en veel foto's maakt het geheel af.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links