CD-recensie

 

© Kees de Leeuw, juni 2018

 

Andre Heuvelman - Crystal Tears

Sherman: Hushabye mountain
Faure: Après un rêve op. 7 nr. 1
Dowland: Go crystal tears 
Evora: Negue 
Kapsberger: Passacaglia
Rodrigo: Concerto de Aranjuez  (adagio)
Aksu: Kavaklar
Falvo: Dicitencello vuje 
Bach: Cantate 'Ich steh mit einem Fuß im Grabe' BWV 156 (arioso)
Piazzolla: Finale (tango apasionado)  
Kapsberger: Passacaglia (remix)

Andre Heuvelman & the Live! B/ANDA (Andre Heuvelman (trompet), Mike Fentross (luit), Wilmar de Visser (contrabas), Santiago Cimadevilla (bandoneon), Henry Kelder (piano) en Peter Prommel (percussie).
Sound Liason 1026A • 50' •
Opname: 2017 (?), Studio 2, Muziekcentrum van de omroep, Hilversum

   

Andre Heuvelman (1966) is vooral bekend geworden als (voormalig) trompettist van het Nederlands Blazers Ensemble en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Het is bijzonder dat hij deze topposities wist te bereiken, want door fysieke beperkingen was het niet vanzelfsprekend dat hij überhaupt trompet kon leren spelen. Hij heeft inmiddels een andere functie bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op de website van het orkest schrijft hij 'Nu ben ik innovator in dit geweldige orkest als Manager CreAtions. Ik zoek nieuwe uitdagingen en streef ernaar om de andere waarden van ons orkest naast die van het symfonisch repertoire aan het licht te stellen.'

Gedreven door muzikale passie...Andre Heuvelman

Op zijn website staan onder andere verhalen, testimonials en video's. Heuvelman is de laatste jaren heel erg bezig met de diepere lagen in de muziek. Daarmee doel ik niet op de intenties van een componist, want het is bijna vanzelfsprekend dat iedere professioneel musicus zich daarmee bezig houdt. Nee, vooral wat de toegevoegde waarde is van muziek, of je er iets bijzonders mee kan, ook al ben je misschien slechts toehoorder. In een video zegt Heuvelman dat muziek mensen raakt in hun kwetsbaarheid en vervolgens de kracht ervan laat ervaren.
Met deze boodschap is hij een gevraagd keynote speaker en treedt hij ook op als dagvoorzitter en innovator bij bedrijven en organisaties. Natuurlijk speelt daarbij de muziek als middel van communicatie een belangrijke rol en probeert hij op die manier zijn toehoorders tot in het diepst van hun ziel te raken. We kunnen het er, denk ik, best wel over eens zijn dat een beter middel dan muziek hiervoor niet lijkt te bestaan; en hou ze me zeer verbazen als Heuvelman daar anders over denkt. Wat ik mooi vind is dat juist bij een man met een stoere energieke uitstraling de aandacht voor kwetsbaarheid zo groot is. Ook al leidt het volgens Heuvelman tot het ontdekken van je eigen kracht en je sterke punten, wat dan weer een positieve invloed heeft op leven en werk. Muziek is bovendien het 'middel' bij uitstek om ingrijpende gebeurtenissen te verwerken of het leven dragelijker te maken.

Rustige, kalme muziek zal in veel gevallen waarschijnlijk eerder de kwetsbare kant van de mens blootleggen dan wilde, energieke muziek, ook al kan die uiteraard net zo goed ontroeren. Heuvelman koos voor deze cd duidelijk voor ontroerende melancholieke stukken die waarschijnlijk eerder tot tranen zullen leiden. Wat wel opvalt is dat de documentatie van de cd zeer summier is uitgevallen. We moeten het doen met een tekst die de titel toelicht, waaruit de volgende citaten. 'Ik voel ze. (.) Tranen van oude pijn of nieuwe vreugde. (.) De acceptatie van het onvermogen. Allemaal waardevol. Echte tranen dienen zich aan vanuit het niets. Net als mijn muziek, die als een rimpeling uit het niets verschijnt en gaandeweg een beweging vormt. Zonder aannames, puur, met permissie. Een toon die - net als water - altijd een weg vindt. (.) Kristalhelder, met een zuiverende oorsprong. Kristallen tranen, de muze van mijn ziel.'

De afwezigheid van het c-dboekje verklaart mogelijk de keuze voor de muziek die voor zichzelf moet spreken. Daar is iets te zeggen, maar enige basale informatie over de componisten was toch zeker welkom geweest. Voor mij geldt dit in voor Cesária Évora (Kaapverdische zangeres, 1941-2011), Sezen Aksu (Turkse zangeres en componiste, 1954), de Italiaanse componist Rodolfo Falvo (1874-1936) en de Amerikaanse broers Robert (1925-2012) en Richard (1928) Sherman, songwriters van muziek- en musicalfilms. Misschien wordt het ook als een omissie ervaren dat over de bewerkingen zelf iedere toelichting ontbreekt.

Wanneer men liefhebber is van kleinschalige kalme arrangementen is dit een cd die zeker aan te raden is. Het programma is weloverwogen samengesteld en er wordt heel mooi en intiem gemusiceerd. Het laatste nummer, een Passacaglia van Kapsberger is een remix met als toevoeging een partij voor trompet en natuurgeluiden. Persoonlijk vind ik dit te veel in de richting van new age muziek klinken.
De rode draad door dit programma is helder: muziek die waarschijnlijk bij een groot publiek emoties oproept en mogelijk zelfs tot tranen beweegt. Vooral de prachtige diepe melancholie die Heuvelman met zijn trompet oproept draagt er sterk aan bij. Het komt overeen met Heuvelmans missie: een veel breder publiek bereiken dan op de traditionele klassieke muziekpodia mogelijk is. Dit heeft mogelijk ook als gevolg dat niet alle lezers van onze website van dit album gecharmeerd zullen zijn.

Het geheel is erg mooi en direct opgenomen, maar ook daarin schiet de informatievoorziening tekort. Zoekend op internet vond ik het MCO, het Muziekcentrum van de Omroep in Hilversum als opnamelocatie genoemd.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links