CD-recensie
© Kees de Leeuw, maart 2013
 |
La Folia
Hotteterre: Suite in c
Corelli: Sonate nr. 12 (La Folia)
Bach: Sonate in g, BWV 1020
Händel: Sonate in C, HWV 365
Constantinidis: Six miniatures pour clavecin
Darlow: Fiesta picture
Patrick Dillery (fluit), Georges Kiss (klavecimbel)
Le chant de Linos CL 1283 • 66' •
Opname: juli 2011, L'Eglise des Avanchers-Valmorel, Moûtiers, Savoie (F)
De dans is een leidraad op deze cd, aldus de nogal summiere informatie in het begeleidende boekje. En inderdaad, in de suite van Jacques Hotteterre (1674-1763) treffen we onder meer de delen Sarabande, Menuet, Gavotte en Gigue aan. In de composities van Bach en Händel zijn de verwijzingen naar de dansvormen minder expliciet. In de sonate van Händel staat wel een verwijzing naar een Gavotte. Ook de folia van Corelli verwijst van origine naar een dans. In het werk van Darlow treffen we een rumba en habanera aan.
De suite van Hotteterre is van de hier te beluisteren barokke composities waarschijnlijk het minst bekend. De veelzijdige Fransman die een betrekking kreeg aan het Franse hof bespeelde meer instrumenten, maar excelleerde vooral op de fluit. Hij publiceerde het eerste handboek voor fluit L'Art de préluder sur la flûte traversière in 1719. Zijn suite doet niet onder voor zijn iets oudere landgenoot Francois Couperin (1668-1733).
De vioolsonate La follia van Corelli is vaak gearrangeerd en deze bewerking voor fluit en klavecimbel is wat mij betreft zeer geslaagd. De sonates van Bach en Händel zijn vaker uitgebracht op cd.
Bachs compositie wordt in zijn oeuvre genoemd als werk voor viool en continuo, maar wordt ook heel vaak op fluit en klavecimbel uitgevoerd. De uitbundige uitvoeringen door fluitist Jed Wentz bevallen mij wat beter dan het meer ingetogen spel van Dillery en Kiss. Overigens is waarschijnlijk Carl Philipp Emanuel Bach de eigenlijke componist van de sonate BWV 1020.
De sonate van Händel is van origine gecomponeerd voor blokfluit en continuo, een combinatie die ik zo gewend ben dat het flink wennen is wanneer een fluit wordt bespeeld. Overigens betekent dit in het geheel niet dat de uitvoering niet goed is, maar een hedendaagse fluit klinkt toch wel heel anders dan een blokfluit.
De rest van het programma is verrassend, twee composities uit de vorige eeuw. De zes miniaturen voor klavecimbel van de Griekse componist Yannis Constantinidis (1903-1984) klinken echter erg barok. Tamelijk pretentieloze maar goed in het gehoor liggende werken die met een gemiddelde tijdsduur van nog geen anderhalve minuut ook niet de kans krijgen tot iets groots uit te groeien.
Het tekstboekje geeft praktisch geen informatie over de Canadees Royston Darlow. Ook elders valt het niet mee om informatie over hem te vinden. Waarschijnlijk was hij meer actief als arrangeur dan als componist. Zijn Fiesta Picture werd geschreven in 1970 voor 2 blokfluiten en piano, maar is op deze cd te horen voor fluit en klavecimbel. Fiesta Picture bestaat uit 4 delen, te beginnen met een opzwepende rumba en in het derde deel een habanera die ogenblikkelijk associaties oproept met Carmen . De twee andere delen, Beguine for a summer day en Serenata herinneren mij aan de niet op klassieke muziek geënte composities van de fluitist Thijs van Leer.
Door de combinatie van muziek uit de barok en de twintigste eeuw een markante cd. Het gebruik van een moderne fluit voor barokke composities heeft niet mijn voorkeur, maar voor andere luisteraars is dit mogelijk juist een extra stimulans om deze cd te kopen.
De solisten zijn meesters in hun vak en spelen met overtuiging. Ze zijn breder georiënteerd in de muziekwereld dan veel klassieke collega's. Dit blijkt uit het cd-boekje waarin veel plek is voor hun biografieën, maar waarin helaas bijna niets te vinden is over de componisten, laat staan over de uitgevoerde composities.