CD-recensie

 

© Harry-Imre Dijkstra, januari 2022

Ravel: Strijkkwartet in F

Tombelle: Strijkkwartet op. 36

Mandelring Quartett
Audite 97.709 • 57' •
Opname: okt. 2018, Deutschlandfunk Kammermusiksaal, Keulen

   

De berichten over het recente album van het bijna veertigjarige Mandelring Quartett zijn gemengd. Fantastisch ensemblespel en homogeniteit zijn zoals altijd sterke troeven van dit kwartet, maar beheersing van de dynamiek eveneens en dat komt bij de uitvoering van het Strijkkwartet in F van Ravel niet altijd goed uit: het openingsdeel is doux, maar niet très doux, zoals voorgeschreven, deel twee klinkt rythmé, maar niet très rythmé, zoals de componist vraagt. Vergis u niet: het spel is uiterst verfijnd en smakelijk, maar soms is muzikale waterverf op de notenbalken net iets te veel verdund en lijkt men niet te beseffen dat Ravels muziek best tegen een stootje kan en veel fermer uitgeserveerd mag worden. Deel drie lijkt weg te drijven naar dromenland, alsof de strijkers zichzelf lichtelijk in slaap gespeeld hebben. In de finale schrikt het ensemble met een klap wakker: help, brand! Oh nee, gelukkig, er staat alweer meno mosso voorgeschreven, rustig aan dus...Bij elkaar is het wel degelijk een fijne uitvoering, maar de opwinding, het testosteron van de jonge componist wordt wellicht gemist.

Fernand de la Tombelle (1854-1928), wiens muziek zich volgens de opinie van zijn tijd beweegt 'tussen gepassioneerde Romantiek en rigoreus Classicisme, vaak melancholisch maar altijd elegant', leverde met zijn Strijkkwartet op. 36 een belangwekkend en zeer geslaagd werk af in het genre. La Tombelle was niet alleen componist, maar ook astronoom, chef-kok, kunstschilder, fotograaf, uitvinder, een alleskunner kortom. Aan zijn vriend Vincent d'Indy droeg hij het strijkkwartet in 1895 op en het jaar erna werd het bekroond met de destijds aanzienlijke Prix Chartier.

Dit werk lijkt een en al goede verstandhouding tussen de partijen van het kwartet uit te spreken, zonder onvertogen woord. Geen scherp contrast dus ook of moeilijke harmonische discussies die uitgevochten moeten worden. Het Mandelring Quartett lijkt zich in deze gave en afgeronde muzikale omgeving enorm thuis te voelen, de stemmen communiceren bijzonder warm met elkaar. Als de opname niet zo vol en vriendelijk ruimtelijk zou zijn, had het net zo goed een huiselijke uitvoering voor het haardvuur kunnen zijn. De charme en vertrouwdheid van de muziek komt met de decennia ervaring van het ensemble zeer verleidelijk tot bloei. Een prettige vondst, dit kwartet, pas de tweede opname ooit bovendien!

Bewijst het ensemble met dit album wellicht dat een ervaren strijkkwartet liever de jeugdige uitingen van componisten in dit genre aan jonge spelers kan laten, net zoals bijvoorbeeld operazangers op leeftijd beter geen rollen van pubers als Romeo en Julia of Madama Butterfly kunnen zingen? Een boude gedachte wellicht...


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links