CD-recensie

 

© Harry-Imre Dijkstra, oktober 2021

Chère Nuit - French songs

Ravel: Shéhérazade
Messiaen: Trois mélodies
Debussy: Apparition - En sourdine - La romance d'Ariel
Viardot: Les deux roses - Haï Luli! - Havanaise
Chaminade: La lune paresseuse - L'Amour captif - Ronde d'amour
Canteloube: O up!
Bachelet: Chère nuit
Poulenc: Les chemins d'amour - Métamorphoses
Satie: La diva de 'L'Empire' - Je te veux
Yvain: Je chante la nuit

Louise Alder (sopraan), Joseph Middleton (piano)
Chandos CHAN 20222 • 80' •
Opname: juli/sept. 2020, Potton Hall, Dunwich (VK)

   

Sopraan Louise Alder was bij het Cardiff Singer of the World-concours in 2017 de publiekslieveling en won dus de publieksprijs. Sindsdien heeft ze in de Europese theaters flink carrière gemaakt.

Terugschakelen van belangwekkende sopraanrollen naar belangwekkend liedrepertoire is een hele kunst, vaak onoverbrugbaar zelfs. Het vereist in de eerste plaats souplesse in de stem, het kunnen terugsnijden van drama naar pure tekst en melodie. Het kan helaas niet anders gesteld worden dan dat Alder er deels flinke problemen mee heeft. De meer minutieuze liederen van bijvoorbeeld Debussy en Messiaen slagen niet, omdat ze haar stem de benodigde pasvorm niet kan aanmeten. Eigenlijk klinken de meeste tonen in de hoogte massief en hard, liggen er kleine uitspraakkwesties (met name in de nasale klanken) en past ze de amplitude en snelheid van haar vibrato nauwelijks aan. Zo ontstaat een min of meer standaardexpressie die de luisterbeleving geen goed doet. Redelijk onbegrijpelijk is helaas ook de keuze voor Ravels driedelige Shéhérazade, van oorsprong een werk waarin een rijkgekleurd orkest zijn toverkunsten mag vertonen. In deze versie met piano gaat echt te veel verloren van de intentie, de melodie en de tekst worden geen organisch geheel. De kleine vorm en eenvoud van het laatste lied L'Indifférent past gelukkig beter in deze opzet, al is de subtiele orkestratie moeilijk te evenaren met een piano.

Maar er valt wel degelijk te genieten van Alders vocale verrichtingen, zodra de muziek iets losser is en de vertolkster zich meer vrijheid kan permitteren, zoals in de prettige romantische liederen van Pauline Viardot en Cécile Chaminade. Nóg sterker zijn Alders interpretaties in liederenmet een theatrale inslag, zoals die van Satie, Bachelet en Poulenc, die haar werkelijk een fraaie vocale 'thuiskomst' bieden. Voor die laatste handvol liederen is het album de beluistering absoluut waard. Het overige, minder goed gelukte, geeft een duidelijke handwijzing, om haar forte te gaan zoeken in muziek met dramatische kwaliteit, muziek waarin zij gemakkelijker een rol kan aannemen.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links