CD & DVD-recensie

 

© Harry-Imre Dijkstra, februari 2022

Sarah Willis – Mozart y Mambo

Mozart: Ouverture Die Entführung aus dem Serail KV 384 – Hoornconcert nr. 4 in Es, KV 447 – Concertdeel in Es, KV 370b – Rondo in Es, KV 371

Pérez Prado: Qué rico el Mambo

Olivero: Sahranado Mambo

Davis & Lombida Prieto: Rondo alla Mambo

Carrillo: Dos gardenias

Simons: El manisero

Sarah Willis (hoorn), Havana Lyceum Orchestra o.l.v. José Antonio Méndez Padrón, The Sarahbanda, Havana Horns

Alpha 741 • 55' + 29' • (dvd: concert + documentaire) • 55' • (cd: concert)
Opname: jan. 2020, Oratorio San Felipe Neri, Havana (Cuba)

   

Sarah Willis is niet alleen onder hoornisten en hoornliefhebbers een bekende figuur, ook wie wel eens een kijkje genomen heeft op het digitale huiskanaal van de Berliner Philharmoniker zal haar herkennen als de altijd goedlachse en innemende presentatrice van speciale optredens en van interviews met alle muzikale sterren die bij het orkest op bezoek komen. Een vast onderdeel is dan, dat de geïnterviewde een poging mag wagen op haar hoorn, of het nu jazzgigant Wynton Marsalis is of de roemruchte sopraan Anna Netrebko, met soms hilarisch resultaat natuurlijk.

Voor de vrolijke noot in de documentaire over haar muzikale reis naar Cuba is ze deze keer niet alleen verantwoordelijk, maar wordt ze geholpen door het uiterst enthousiaste Havana Lyceum Orchestra. Het spreekt muzikaal een goed woordje mee, in de documentaire op dvd komen ook diverse orkestleden in beeld om het een en ander te vertellen over het orkest en hun professionele leven op Cuba. Het orkest begeleidt Willis in de op papier spannende exploratie naar verbanden tussen de klassieke muziek van Mozart en de typische dansvormen van het eiland, zoals de mambo. Willis neemt van meet af aan een eerlijk standpunt in: Mozart spelen is eigenlijk eenvoudig; zing het en je weet hoe het moet. Anderszijds vertelt ze over wat zíj juist geleerd heeft over de nieuwe samenwerking en dat ze zich als soliste lang niet zo comfortabel voelt als wanneer ze in een orkest meespeelt. Ook spreekt ze het besef uit, dat ze wat betreft het muzikale inlevingsvermogen nooit kan worden zoals de Cubanen die zich dag en nacht omringen met muziek en dans.

Mozart en Beethoven vormen weliswaar de basis van de Cubaanse muziektraditie, maar improvisatie is het belangrijkste kenmerk, naast de swingende ritmes. Medespeler en saxofonist Yuniet Lombida Prieto legt het in de documentaire duidelijk uit: omdat de dingen op Cuba altijd anders gaan dan gepland en niets vanzelfsprekend is, hebben Cubanen een heel andere beleving van de tijd. Het heeft hen leren improviseren, in het leven en in de muziek; muzikale improvisaties hoeven niet perfect te zijn. Dat laatste botst op een intrigerende wijze met het perfectionisme van hoorniste Willis, zoals het geregistreerde concert uit 2020 diverse keren bewijst. De index van dat videoconcert is overigens niet in de juiste volgorde in het booklet afgedrukt, van de index voor de cd ontbreekt zelfs ieder spoor. Dat is een behoorlijke misser in deze uitgave, temeer omdat de inhoud daarvan behoorlijk anders is dan de dvd en het juist aanleiding tot een aanschaf zou kunnen zijn: Willis speelt met het orkest namelijk naast Hoornconcert nr. 4 KV 447 ook nog het Concertdeel in Es KV 370b en het Rondo in Es KV 371, notabene met een erg leuke en originele cadens waarin het thema van Prado's populaire lied Qué rico el Mambo verwerkt is! Bij de samenstelling van de dvd was het bovendien beter geweest om de documentaire als eerste te plaatsen, zodat de concertregistratie een veel sterkere context zou krijgen.

Maar goed, klaar met zeuren! Het resultaat van de muzikale samenwerking is een feestje. De beelden vanuit de ronduit prachtige concertruimte voegen veel toe aan wat gespeeld wordt: de beleving van het geïnspireerde orkest komt sterk over, de gezichtsuitdrukkingen van maestro Méndez Padrón jagen het orkest aan en de interactie tussen soliste en dirigent is ronduit speels en vrolijk. Het ensemble produceert in Mozarts hoornconcert geen verfijnde, maar wel energieke klanken en technisch kan het de muziek moeiteloos aan. Willis voegt daar uiterst beschaafd en vriendelijk hoornspel aan toe. Ze voelt het niet als haar rol om grensverleggende interpretaties te presenteren, haar spel is evenwel vloeiend en erg netjes afgewerkt. Niet alle tonen klinken steeds even gelijkmatig en bij een dynamiek boven het gemiddelde laten ze een lichte schettering doorschijnen. Maar laten we de wispelturigheid van het instrument niet onderchatten! De finale van het hoornconcert komt het meest overtuigend over door de lichte aanpak, waarbij het contrast vooral met dynamiek gecreëerd wordt.

Het Rondo alla mambo van Joshua Davis & Yuniet Lombida Prieto is hoogst origineel, maar verzandt enigszins door de erg klassieke speelwijze van Willis. Ze durft het kennelijk niet aan om wat smerige geluiden aan haar instrument te ontlokken. Het geheel werkt echter aanstekelijk: het orkest staat en beweegt met de muziek mee, dirigent en soliste dansen tussendoor even en de gezamenlijkheid van de uitvoerenden is voelbaar. In het slotwerk van Moisés Simons, zijn oude hit El manisero, gaat het orkest helemaal los en doet Willis een moedige poging mee te komen. Haar geheel niet geïmproviseerde improvisatie (van blad) gaat zelfs scheef, maar dat dondert niet want we weten al dat perfectie niet hoeft op Cuba...misschien wel de mooiste les voor Willis.

Eenmalig is de bijzondere samenwerking niet gebleken: in 2021 ondernam Willis met het Havana Lyceum Orchestra een Europese toer en dit jaar komt er zelfs een tweede album uit. Dat is zeker iets om naar uit te zien, want dit bonte gezelschap verdient alle sympathie.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links