CD-recensie
© Harry-Imre Dijkstra, september 2021
Confidentes – Marie & Sophie Hallynck (F.) Bellini: Nocturne op. 12 Paradis: Sicilienne Elgar: Salut d'amour op. 12 Villa-Lobos: O canto do cisne negro Popper: Serenade op. 54 nr. 2 Fauré: Après un rêve op. 7 nr. 1 - Papillon op. 77 - Romance op. 69 Hasselmans: La source op. 44 - Confidence op. 24 Brahms: Wiegenlied op. 49 nr. 4 Saint-Saëns: Le cygne Chopin: Étude op. 25 nr. 7 Casals: El cant dels ocells Tsjaikovski: Valse sentimentale op. 51 nr. 6 Liszt: La lugubre gondola S 134 Debussy: Minstrels uit Préludes L 117 - Beau soir L 6 Marie Hallynck (cello), Sophie Hallynck (harp) |
De Belgische zusjes en muzikale ‘confidentes - vertrouwelingen' Hallynck hebben de afgelopen decennia internationaal afzonderlijk naam gemaakt. Hoewel ze sinds hun kindertijd samen hebben gemusiceerd en nog steeds als duo optreden, is daarvan tot op heden weinig tastbaars overgebleven: in 2006 namen ze een cd op voor het label Fuga Libera, met complete werken van onder meer Marais, Stravinsky en Tournier, de laatste een belangwekkende Franse harpcomponist. Niet voor niets staat in de vorige zin het woord ‘complete', omdat met het onderhavige album door het duo een volledig ander pad bewandeld wordt: er is een bloemlezing van vele korte stukken gemaakt, vooral een keuze op persoonlijke gronden. Zo klinkt het befaamde Wiegenlied van Brahms, omdat hetzelfde stuk klonk tijdens de eerste bevalling van de celliste en staat het befaamde lied Apres un rêve op het programma omdat de zussen het ooit bij de begrafenis van hun grootmoeder hadden gespeeld. Maar worden we daarmee ook meegenomen in dat persoonlijke verhaal, die geliefde stukjes muziek?
Het eerste werk is gelijk een instinker: wie de belcanto-klanken uit het eerste werk op het album over zich heen laat komen kan over het detail heen lezen dat dit muziek is van Fermo Bellini, niet van Vicenzo. Een aangename en origineel voor cello en harp geschreven Nocturne, die een prachtige opening biedt: hier zijn gerijpte muzikale gelijkgezinden aan het werk, overduidelijk! De fraseringen zijn helder en vol rust, de klankschoonheid van het duo zeer fraai, al klinken de harpakkoorden soms wat te lang door.
Niet kniezen en gauw door naar een reeks kortere werken, waarbij vooral de uitvoeringen van de meer beweeglijke vlotte werken scoren: het Lied van de zwarte zwaan van Villa-Lobos (oorspronkelijk uit een ballet afkomstig) is prachtig ingekleurd en bij wijle zelfs ijl van sfeer; de Serenade van Popper mag zich verheugen in een luchtige dansante benadering met pit en de Romance van Fauré lijkt op de huid van de dames geschreven, vol souplesse en verholen romantiek. De meer verstilde werken past de uitvoeringswijze niet altijd: lichtelijk neutraal en in dynamiek begrensd spel brengt de muziek van bijvoorbeeld Chopin of Casals te weinig tot leven. Dat het duo toch wel degelijk raad weet met een zeer intiem werk blijkt uit de prachtige, een zomeravond ademende interpretatie van Debussy's lied Beau soir.
Als compilatie is het geheel duidelijk meer dan de som der delen en leveren de zusjes Hallynck een treffend bewijs van hun muzikale eendracht.