CD-recensie

 

© Gerco Schaap, mei 2010

 

 

Horowitz ... goes organ

Rachmaninov/bew. Lemare: Prélude in cis op. 3 nr. 2 - Mélodie in E.
Liszt/bew. Geiger: Rákóczy-Marsch.
Tanejev: Präludium und Fuge in gis-Moll op. 29.
Glazoenov: Fantasie in g, op. 110.
Rachmaninov/bew. Bird: Vocalise op. 34 nr. 14.
Geiger: Toccata farnetica.
Bach/bew. Rachmaninov: Sinfonia D-Dur BWV 29.

Jürgen Geiger op het Dargassies-orgel Saint-Éloi, Dunkerkque.

Organ ORG 7230.2 • 63' •

Importeur: Econa, Gorinchem

www.ifo-classics.com


Wie Vladimir Horowitz was, hoef ik op deze site niet uit te leggen. Wie kent niet zijn uiterst subjectieve vertolkingen van Scarlatti, Chopin, Rachmaninov, Skriabin en niet te vergeten zijn legendarische orkestrale pianobewerking van de Schilderijen van een tentoonstelling van Moesorgski? “The Last Romantic” werd hij genoemd vanwege zijn eigenzinnige interpretaties, maar zo ken ik wel meer organisten en pianisten die dit predicaat verdienen. Het is maar wat je onder romantiek verstaat.

 
  Jürjen Geiger

De solist op deze cd, Jürjen Geiger (1976), studeerde in München zowel hoofdvak piano als hoofdvak orgel. Daarnaast heeft hij diploma’s voor orgelimprovisatie en muziekpedagogiek. De link met Horowitz bestaat eruit dat Horowitz bekend stond om zijn transcripties voor piano en dat Geiger gebruik maakt van typische Horowitz-technieken bij zijn eigen transcripties voor orgel. Om te weten wat die “technieken” inhouden zou je bijvoorbeeld Horowitz’ uitvoering van de Rakóczy-mars van Liszt naast die van Jürjen Geiger moeten beluisteren. Net als zijn inspirator komt Geiger ‘los’ van het oorspronkelijke notenbeeld en geeft er een uiterst persoonlijk gekleurde weergave van. Dat is iets anders dan de getrouwe noot-voor-noot-transcripties die je meestal hoort in orgelland. Als je van enig virtuoos vertoon houdt, kun je aan deze cd veel plezier beleven.

‘Serieuzer’ van aanpak zijn de bewerkingen van Sergej Tanejews Praeludium und Fuge in gis-Moll, en Rachmaninovs Mélodie in E-Dur, beide pianocomposities. Hier krijgt de transcriptie meerwaarde omdat door het gebruikte orgel een veelkleuriger klankbeeld ontstaat dan de piano kan bieden. Dat orgel is het in 2003/2004 door Bernard Dargassies gebouwde instrument voor de Eglise Saint-Élois in Duinkerken. In zijn zachte stemmen klinkt het liefelijk en rond maar het heeft een nogal brutale batterij tongwerken. Gelukkig is het met een flinke dosis ruimte opgenomen.

De vijftien minuten durende, voor orgel geschreven Fantasie in g-Moll van Alexander Glazunov, opgedragen “A Monsieur Marcel Dupré”, blijkt een boeiend, afwisselend en hecht gecomponeerd werk. Geigers eigen wervelende Toccata farnetica mag een ware hommage aan Horowitz heten, geheel in zijn geest geschreven en gespeeld.
Het 26 pagina’s tellende boekje (geheel in Duits, c.v. Jürjen Geiger in drie talen) geeft veel achtergronden bij het gespeelde repertoire, inclusief zeldzame illustraties van de componisten.

Een cd die het orgel van z’n wereldlijke kant laat zien.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links