CD-recensie

© Emanuel Overbeeke, oktober 2014

De nieuwe cd van Cecilia Bartoli heeft één groot voordeel t.o.v. diverse van haar vorige. Anders dan bij de cd's met werken van Vivaldi, Salieri en Gluck werkt ze hier met een dirigent die haar kan en wil intomen waardoor we gelukkig niet worden overspoeld met ADHD-uitvoeringen ter meerdere glorie van zichzelf (alsof expressie per definitie hyperbolisch zou zijn), maar wel met een muzikaliteit die meer de muziek dan de vertolkster voorop stelt, iets waartoe Bartoli gelukkig ook uitstekend in staat blijkt te zijn. Juist het verlies aan excessief exhibitionisme doet deze muziek recht, vooral de meest theatrale stukken. De aria's op deze cd, voor zover ik weet geen van alle eerder opgenomen, zijn geschreven voor de opera van Sint-Petersburg toen deze stad muzikaal gesproken een vooruitgeschoven post van West-Europa was. De muziek, geschreven door Duitsers en Italianen uit de achttiende eeuw, klinkt uitermate on-Russisch en zeer westers en is soms ten onrechte hier nauwelijks bekend. De vormen doen soms nogal on-stereotiep aan, maar of dit getuigt van Russische invloed blijft een raadsel. Ik heb met genoegen geluisterd naar een zangeres die, geholpen door een levendig spelend gezelschap, een kleine zaal, misschien wel een huiskamer, verwarmt met mooie lyrische aria's die het verdienen om meer dan één keer gehoord te worden. De muziek is niet altijd schokkend, maar wel goed en wordt zeer goed uitgevoerd. En Bartoli moet vaker samenwerken met dirigenten die haar grote talent in de juiste richting kunnen sturen. Fasolis is wat dit betreft uit hetzelfde hout gesneden als eerder Hogwood en Harnoncourt. Deze cd toont ook het voordeel van de cd boven digitale geluidsbronnen: de luisteraar krijgt een zeer informatief tekstboekje.

index