CD-recensie

© Basia Jaworski, juni 2016

Alleen al voor de ongekend mooi, ontroerend en zeer verfrissend gespeelde Kinderszenen van Schumann zou je de box thuis willen hebben. Met haar interpretatie van een van de mooiste pianocycli overtroeft Argerich zelfs haar eigen opname voor DG van iets meer dan 30 jaar geleden.
Maar er is meer., zoals het Geistestrio van Beethoven. Een voorbeeld van compositorische grilligheid en een kolfje naar de hand van Argerich. Samen met sinds eeuwen haar vaste "partner in crime", de niet minder exorbitante Mischa Maisky, gaan ze met de violist Julian Rachlin een echte ménage à trois aan: hecht en trouw aan elkaar en aan niemand.
In haar aanwezigheid verliest Lang Lang zijn diva-attitudes en schikt zich naar de hand van de echte meesteres. Hun Grand Rondeau van Schubert getuigt van innerlijke schoonheid en Ma Mère l'Oye van Ravel wordt eindelijk opgewaardeerd tot wat zij is: een adembenemend sprookje. Maar als je twee piano's echt in actie wilt horen moet je meteen doorspoelen naar de Paganini Variations van Lutoslawski. Hierin toont Gabriela Montero (waarom heeft de Venezolaanse pianiste niet de status die zij verdient?) zich de gelijkwaardige partner van de "grote Martha". Haar improvisaties op Happy Birthday, opgedragen aan Lily Maisky, het dochterje van de cellist, getuigen van een - aan een enorme muzikaliteit gepaarde - virtuositeit die mij met open mond achterlaat.
Het echte hoogtepunt van de live in 2007 in Verbier opgenomen cd's is voor mij echter de eerste Vioolsonate van Bartók. In handen van Renaud Capuçon verandert het Allegro Appassionato in het vurige voorspel tot een zeer gepassioneerde en weinig tot de verbeelding overlatende nacht.

index