CD-recensie

 

© Aart van der Wal, december 2021

Bach before Bach

Bach: Vioolsonate in G, BWV 1021 - Vioolsonate in c, BWV 1024 (Adagio) - Vioolsonate in g, BWV 1026 (Fuga) - Vioolsonate in e, BWV 1023

Farina: Sonata Quinta detta la Farina

Walther: Sonate nr. 6 (Passacaglia)

Muffat: Sonate in D

Westhoff: Sonate nr. 3 (Imitazione delle Campane)

Schmelzer: Victori der Christen

Chouchane Siranossian (viool), Balázs Máté (cello en basviool), Leonardo García Alarcón (klavecimbel)
Alpha 758 • 65' •
Opname: juni 2020, Opéra de Dijon (F)

 

De titel van dit album, Bach before Bach, verwijst naar de vijf componisten die (mogelijk) van invloed zijn geweest op J.S. Bach (1685-1750): Carlo Farina (ca. 1600-1639), Georg Muffat (1653-1704), Andreas Anton Schmelzer (1653-1701), Johann Paul von Westhoff (1656-1705) en Johann Gottfried Walther (1684-1748). Waarom laatstgenoemde evenwel om die reden een plekje op deze cd heeft gekregen, begrijp ik niet zo goed , want hij was een onvervalste tijdgenoot van de grote Thomascantor.

Violiste Chouchane Siranossian (die zowel de barok- als de ‘gewone' viool tot haar lijfinstrument rekent) licht in het cd-boekje de titelsluier op door te verwijzen naar de huidige tendens om het vioolrepertoire van vóór Bach en diens sonates en partita's (voor viool solo) gemakshalve te ‘vergeten'. Edoch, die gedachte is toch merendeels wel achterhaald, want we hoeven er de discografie maar op na te slaan om ons van het tegendeel te overtuigen. Bovendien is zeker in het domein van de historiserende uitvoeringspraktijk het barokrepertoire ook wat dit betreft al ruimschoots uitgebeend. Zo zwart-wit is het dus allemaal niet. Dat componisten als Farina, Muffat en Schmelzer van invloed zijn geweest op Bachs scheppingen valt overigens te ontkennen noch te bevestigen. Het enige dat wel onomstotelijk vaststaat is dat Bach geen echte vernieuwer was, maar zich daarentegen juist toelegde op het verder exploreren – en hoe! – van de overgeleverde traditioneel-stilistische kenmerken. In het boekje (de toelichting in de vorm van een vraaggesprek) wordt dus wat dit betreft een open deur ingetrapt.

Afgezien van dergelijke muziekhistorische overwegingen is dit een in interpretatief opzicht superieur album. Siranossians virtuositeit mag zelfs adembenemend worden genoemd. Alleen jammer dat in de opname de drie instrumenten, maar met name de viool absurd groot zijn afgebeeld en ook nog eens duidelijk hoorbaar van kunstmatige galm zijn voorzien. Niet alleen gaat dit ten koste van de intimiteit, maar ook van de muzikale afbeelding. Het is me nooit duidelijk geworden waarom een technicus het beeld groter maakt dan het van nature is (of moet zijn).


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links